Kirkjuritið - 01.09.1973, Qupperneq 5

í GÁTTUM
"ÞÉR eruð salt jarðarinnar." — ,,Þér eruð Ijós heimsins."
Ekki dugir kristnum manni að daufheyrast við þeim orðum. Sé hann
^hsveinn Jesú Krists, þó er hann saltið og Ijósið. Hvorki meira né
^'^na. Ónýtu salti er kastað út og það fótum troðið af mönnum. Ljós,
Sem sett er undir mœliker, hlýtur að slokkna. Hér eru aðeins tveir kostir.
^eglegri einkunn mun varla nokkur hópur manna hafa hlotið en lœri-
SVeinar þessir, en þeim er einnig Ijóst, hvílíkt alvöruorð sú einkunn er.
enni skyld eru einnig einhver mestu alvöruorð, sem höfð eru eftir Jesú
lsí|' orðin um þó, sem kannast við hann fyrir mönnum eða afneita
nonum. — Matt. 10, 32.-33.
Þá er vakin spurningin: Finnst þetta salt og sést þetta Ijós í íslenzku
^onnlífi? Heyrist kristin játning svo einörð og hrein, að veki vonda
amvizku, hrœri menn til afturhvarfs og trúar, — aðra til andstöðu og
pótmœla? Slíkt er hið sanna eðli hennar. Og hvað um dagfar Jesú
mrisveina á íslandi? Er það svo skýr vitnisburður, að vantrúuðum verði
enning 0g Guð hljóti af því vegsemd?
61 vitum, að aldarandi vor er ekki kristinn andi. Hann hneygist
, til annarra átta. Hvar er saltið á stjórnmálaþingum? Hvar er það
ólosöium? Hvar er það, þegar mannslíf er í húfi, af því að það heitir
p'ns fóstur, en ekki barn?
i 'náverjum kann að þykja nógu erfitt að standa við hina góðu játn-
f , U.' ^a9- Örðugra og dýrara gœti þó orðið. Til dœmis um það er stutt
ekk°^n nors^s manns í þessu hefti. — Orðið er fjársjóður vor. Látum
fr ' Unáir höfuð leggjast að varðveita og ávaxta það pund. Göngum
riti ,einaráir og djarfir, kristnir menn. Dyljumst ekki, hvorki í rœðu,
ne verki. Guð styrki oss.
— G.ÓI.ÓI.
195