Kirkjuritið - 01.09.1973, Síða 78

ekki, bölvar ekki, lastar ekki, fer ekki
með illt umtal, ber ekki illan hug til
þeirra, jafnvel þótt þeir hefðu rœnt
eignum, heiðri, líkama, vinum og öllu.
Meira að segja gjörir hún þeim gott
fyrir illt, ef hún getur, talar vel um þá,
hugsar vel til þeirra, biður fyrir þeim.
Um það segir Kristurí Matt. 5: „Gjörið
þeim gott, sem valda yður tjóni, biðj-
ið fyrir ofsœkjendum yðar og lastmœl-
endum." Og Páll í Róm. 12: ,,Blessið
þá, sem bölva yður, og bölvið þeim
ekki, heldur gjörið þeim gott."
2. Sjáðu nú, hve þessu háleita boð-
orði hefur farið aftur hjá kristnum
mönnum. Hvergi rœður annað ríkjum
en tvídrœgi, stríð, deilur, hatur, öf-
und, bakmœli, bölv, illmœli, óhróður,
hefnd, og hvers konar reiði í athöfn
og orðum, og þó erum vér að skarta
með helgidögum, messusókn, bœna-
lestri, kirkjubyggingum og andlegri
snyrtingu, sem Guð hefur þó ekki boð-
ið, svo mikilfengri og glœstri sem
vœrum vér helgastir menn kristnir,
sem nokkru sinni hafa til verið. Þannig
gjörum vér boðorð Guðs alveg að
engu með þessum látalátum og blekk-
ingum, svo að enginn leiðir sér í hug
eða gefur því gaum, hve fjarri hann
er hógvœrðinni og um leið uppfyll-
ingu þessa boðorðs Guðs, og þó hefur
Guð sagt, að eigi muni sá, er sllk verk
vinnur ganga inn til eilífs lífs, heldur
sá, er haldi boð hans.
Nú lifir enginn á jörðu, sem Guð
gefur ekki einhvern til að benda hon-
um á reiði hans og illsku, einhver í
mynd óvinar eða andstœðings, sem
veldur honum tjóni á eignum, heiðri,
lífi eða vinum. Með því er Guð að
reyna, hvort reiði sé eftir, hvort hann
sé óvininum vinveittur, geti rœft vel
um hann og gjört honum vel og œtlist
ekkert illt fyrir gegn honum. Komi nu
hér hver, sem spyr, hvað hann eigi að
gjöra til að vinna góð verk, þóknast
Guði og verða hólpinn. Hann taki óvin
sinn til að œfa sig á því og setji ser
mynd hans sífellt fyrir hugskotssjónir.
Skal hann gjöra sér það til tyftunar
og temja hjarta sínu að hugsa vin'
gjarnlega til hans, unna honum
góðs, láta sér annt um hann og biðjn
fyrir honum og tala svo, er fœri gefst,
vel um hann og gjöra honum gott-
Reyni þetta hver, sem vill. Fái hann
ekki nóg að gjöra alla œvi, þá ávit'
hann mig fyrir lygar og segi, að þetto
tal hafi verið rangt. En vilji Guð þeti°
og láti sér ekki annað nœgja, hv°ð
stoðar þá, að vér séum að fástviðönn-
ur mikil verk, sem hafa ekki verl ,
boðin, en vanrœkjum þetta verk. kvl
segir Guð í Matt. 5: „Hver, sem reiðist
bróður sínum, verður sekur fyrir dom
inum, en hver sem segir við bróð°'
sinn: Raka, þ. e. hver sem fer um hcmn
hörðum, reiðiþrungnum, illum orðum/
verður sekur fyrir ráðinu, en hver sem
segir við bróður sinn: bjáni, —- Þ-
notar skammaryrði, blótsyrði, illm®
og alls kyns bakmœlgi, — er sekur t'
hins eilífa elds." Hvað verður þ° ur
verknaði, sem unninn er meðhendinn /
eins og til dœmis að slá, sœra, deyðm
skaða o. s. frv., sé tekið svo hart
reiðihug og orðum?
3. En þar sem sönn hógvœrð et'
harmar hjartað allt illt, sem hendir e
vininn, og það eru hin réttu börn G
og erfingjar og brœður Krists, sem he1
ur gjört svo fyrir oss alla á krossinun
Eins sjáum vér, að réttvís dómari k
268