Kirkjuritið - 01.09.1973, Blaðsíða 81

óðruvísi en sem hvöt og áminningu til
bcenar, föstu, vöku, vinnu og annarra
'Ókana til að vinna bug á holdinu og
einkum til að efla og iðka trúna áGuð.
Því að það skírlífi er ekki mikils virði,
sem nýtur hvíldar, heldur það, sem á
1 böggi við óskírlífi og berst, rekur sí-
fellt út allt eitur, sem holdið og hinn
andi dreifa út. Þannig segir Pétur:
"Ég áminni yður að halda yður frá
boldlegum girndum, sem heyja strið
9e9n sálunni," og Páll í Róm. ó: ,,Þér
skuluð ekki fylgja líkamanum og fýsn-
Urn hans," o. s. frv. Ljóst er af þessum
0rðum og svipuðum, að enginn er án
j|bar fýsnar, en allir eiga og verða að
eriQst við þcer daglega. Það er Guði
P°knanlegt verk, þótt því fylgi órósemi
°9 sársauki. Við það skulum vérhugg-
ast °9 láta það nœgja. Því að þeir
menn, sem hyggja, að þeir geti ráðið
v'ð þessa baráttu, œsa sig aðeins
rneir, og gjöri hún ekki vart við sig um
st°ndar sakir, kemur hún þó aftur á
rum tíma og reynist þá eðlið veik-
ara en fyrr.
Sí°unda boðorð
Þu skalt
ekki stela
felur
gegn
voru
lnni9 þetta boðorð hefur verk, sem
1 ser mörg góð verk og stendur
vq mörgum löstum. Það heitir á
fó|rU^li 9Íafmildi. Verk þetta er í því
oq^fi' ' ^V6r ma®ur er fus hjálpa
ist i°na með eignumsínum. Það bein-
Urne ' Qðeins gegn þjófnaði og rán.
1 eldur einnig gegn allri sviksemi,
Sem við
verður komið um jarðneskar
ágirnd,
~ 1 IWMIIU Ulll Ul
nir við aðra. Telst þar með
okur, of dýr sala, féfletting, fölsun
vöru, svikinn mœlir, svikin vog, og
hver gceti talið það allt upp, hin snið-
ugu, nýju sleipu brögð, sem fjölgar
daglega við öll störf, þar sem hver
maður leitar eigin hagsmuna öðrum
til tjóns og gleymir lögmálinu, sem
segir: ,,Það, sem þú villt, að aðrir gjöri
þér, það skalt þú og þeim gjöra."
Hefði hver einn þessa reglu fyrir aug-
um, hver í sinni handiðn, verzlun og
viðskiptum við náunga sinn, kœmist
hann fljótt að þvi, hvernig hann eigi
að hegða sér í kaupum og sölum, við-
töku og gjöfum, lánum og greiðvikni,
loforðum og efndum og því um líku.
Ef vér gcefum gaum að heiminum i
athöfnum og atferli hans, hvernig
ágirnd rœður í öllum verkum, fengjum
vér ekki aðeins nóg að gjöra, ef vér
œtluðum að hafa ofan af fyrir oss að
vilja Guðs og í heiðri, heldur mundi
oss cegja og hrylla við þessu hásk-
lega, auma lífi, sem er svo íþyngt,
tjóðrað og fjötrað af áhyggju fyrir
tímanlegri afkomu og óheiðarlegri
áreynslu við öflun hennar.
2. Vitringurinn segir því ekki að
ástceðulausu: ,,Sœll er hinn riki, sem
er flekklaus og hefur ekki hlaupið eftir
gulli og ekki sett traust á auðœfi. Hver
er slikur? Vér viljum lofa hann, því að
furðuverk hefur hann unnið um œv-
ina." Er svo að heyra sem hann vildi
segja: „Það er enginn til eða sárfáir."
Já, það eru mjög fáir, sem finna og
verða varir við slíka fégirnd hjá sér,
þvi að ágirndin hefur fagran, Ijómandi
hjúp yfir sneypuna, þ. e. lifsnœringu
og eðlilega þörf. Starfar hún undir
honum hemjulaus og óseðjandi. Hver,
sem vill halda sér hreinum af þessu,
271