Kirkjuritið - 01.09.1973, Blaðsíða 74

verða a8 vera viðbúnir að svara. Ef
finna ó að einhverju, þó kynni grein-
in um land Jesú að vera helzt til erfið
með svo mörgum nöfnum.
Sögurnar í fyrra heftinu virðast all-
ar nœsta sjálfkjörnar í slíka bók. Um
þœr þarf ekki að fjölyrða. Auðsœtt er,
að reynt er að halda orðalagi guð-
spjallanna þar, sem Jesús tekur til
máls, og er það mikils vert. Þegar lok-
ið er frásögnum af bernsku Jesú, segir
! fám orðum frá upphafi starfs hans
og kenning hans. Þar er e. t. v.
einna mestur vandi á ferðum, og þar
mun reyna á kennarann. Sigurði hefur
tekizt snilldarvel. Þó saknar undirrit-
aður þess, að ekki skuli minnzt bein-
um orðum á komu Guðs ríkis. en játað
skal, að vandkvœði kunna að vera á
slíku í bók fyrir svo unga lesendur.
Þessi fyrri bók endar á frásögnum
um krossfesting og upprisu Jesú. Nœst
á undan þeim sögum fer sagan af
góða hirðinum. Sýnir það með öðru,
hversu vel er á haldið. Sögumaður
hefur einna fœst orð um páskadag
og upprisuna, og kunna ástœður að
vera gildar til þess. Börn hrífast meira
af jólasögunni og skilja hana betur.
Spurning er þó, hvort þar muni ekki
veila í kristinni frœðslu nú. Páskar
eru hin elzta og mesta hátíð kristinna
manna.
Síðari bókin er miklu umfangsmeiri
að efni en sú fyrri. Hún skiptist í tvo
aðalhluta. í þeim fyrri eru frásagnir úr
Gamla testamenti, byrjað á sköpun-
inni, en síðan rakin saga œttfeðranna
að dauða Jakobs. í síðari hluta eru
sögur úr Nýja testamenti, er hefjast
hjá Elísabetu og Sakaría. Segir síðan
frá Jóhannesi skírara, fœðing Jesú og
skírn og köllun fyrstu lœrisveina. Þar
nœst fylgja svo fjórar sögur af starfi
Jesú og kenning og ein dœmisaga-
Það er sagan af brœðrunum, sem
lengst af hefur verið nefnd ,,Týndi
sonurinn". Síðast eru svo ýtarlega
raktir atburðir píslarsögunnar og upp'
risufrásagnir, en endað á hvítasunnu.
Þessi bók er með sömu einkennum
og hin fyrri, vönduð og hófleg, —
varla nokkurs staðar of né van. Það
er þá helzt, eins og fyrr, að saknað
verði orða Jesú um komu Guðs ríkis-
í fljótu bragði virðist orðalagi meira
breytt frá guðspjöllunum í þessari síð-
ari bók. í fyrri hluta fyrra heftis er
svo nákvœmlega fylgt orðalagi Jesu 1
guðspjöllunum, að haldið er hinni
gömlu og hátíðlegu fleirtölu ! fornöfn-
um annarrar persónu. Ymsum man
þykja rétt að fara þannig að, og er
undirritaður einn þeirra. En um slíkt
má deila. Svo er að sjá sem Sigurður
hafi síðan horfið frá þessari aðferð
að mestu. Gœtir þv! ekki fyllsta sam-
rœmis í þessu efni.
Mjög gagnorðar og býsna gagnleQ'
ar leiðbeiningar handa kennurum
fylgja hverri grein eða kafla ! báðum
bókum. Ennfremur hefur Baltasar prýtf
bœkurnar kostulegum og forkunnar
góðum myndum. Hið eina, sem 0
lcerður kynni að þeim að finna, er a
tvœr fyrstu myndir ! fyrra hefti virðas*
nokkuð flóknar fyrir svo unga lesen
ur.
Að öllu öðru leyti eru bœkurnar
einnig prýðilega gerðar. Þei
og Baltasar eiga báðirþakk
einkum þó Sigurður, þv! að
ur unnið nauðsynjaverk með mikjy111
ágœtum. G. Ól. Ó •
r Siguro
ir skyldöf-
hann het'
264