Kirkjuritið - 01.09.1973, Qupperneq 46

á þessu siðbótarafmœli, að Heilög
Ritning er líka hluti af bókmenntun-
um. Það borgar sig líka að lesa bœk-
ur Lúthers. í þeim eru ekki innantóm
orð; þótt bœkur hans fylli margar
hillur, þá ólga þœr hvarvetna af llfi
og einlœgni.
Hinn óhagganlegi talsmaður sann-
leikans hefði viðhaft reiðileg orð og
grófar, óviðeigandi glósur, ef hann
mcetti mœla eitthvað um gerfi-
mennsku vorra tíma, ranglœtið og
kœrleiksleysið innan og utan kirkj-
unnar, í lífi samfélags og einstakl-
inga. Þegar vér höldum nú hátíðlegt
afmœli siðbótarinnar, erum vér aftur
minnt á hina fyrstu af setningunum,
sem upp voru negldar um þetta leyti
dags, kvöldið fyrir Allra heilagra
messu fyrir 400 árum: Þegar Drottinn
vor og meistari segir: Gjörið bót og
betrunl, þá vildi hann, að líf trúaðra
manna vœri stöðug yfirbót."
Ef vér álítum, að þessu höfum vér
lokið, þá erum vér ekki börn siðbótar-
innar. Þetta á fyrst og fremst við
manneskjuna í sjálfum oss. En það
á einnig við um kirkjuna. Siðbótin
verður að vera áframhaldandi betrun,
stöðug hreyfing. Hún nœr ekki marki
sínu í þessum heimi, hvorki með ein-
staklingi né kirkju. En að markinu
verður að keppa, heiðarlega og hik-
laust. Ef hreyfing siðbótarinnar stöðv-
ast í kirkjunni, þá tekur við vanheilsa
og dauði. Trúin er ekki neitt, sem
maður á til eignar með nauðung og
tregðu, hún er hin eðlilega starfsemi
andans.
Vér lifum mitt í velgjörðum siðbót-
arinnar. Einmitt af þessu eru margir,
sem sjá þœr ekki, heldur telja sjálf-
sagt það, sem áunnið var með ýtrasta
erfiði, það, sem slœgir fjandmenn
Ijóssins og frelsisins vilja fúslega
rœna frá oss aftur.
Haltu fast því, sem þú hefir, svo
enginn taki kórónu þína. Trúarlífið
þarf að styrkjast meðal vor og aukast
að starfsemi í kœrleika, ef vér eigum
að endurgjalda þá auðlegð og sinna
þeim verkum, sem Guð af náð sinm
hefir gefið oss.
Þetta verkefni tekur ekki aðeins til
vorrar eigin álmu í kirkjunni, helduf
til kristninnar allrar, og ekki aðeins
til kirkjunnar, heldureinnig alls mann-
lífs. Því siðbótin hefir unnið og vinnur
enn langt út fyrir endimörk evangel'
iskrar kristni. Og blessunaráhrif sið'
bótarinnar dreifast langt út fyrir
landamœri hins eiginlega kirkjuIífs-
Hver sá, sem ber skyn á dýptir °9
hœðir sálarinnar, hver sá, sem ann
manngildisþrótti, sjálfstœði, einlœgn'
og hugrakkri trú, sem býður hið bezta
af öllu, náð Guðs í Jesú Kristi, s®r'
hverjum manni án greinarmunar; hver
sá, sem ekki viðurkennir hópinn, flol<
almennis númeranna, heldur aðeins
mannssálir, og vill ekki að andan5
frelsi sé áskilið örfáum úrvalsmónn
um, heldur að náðin verði aðkvasn0
hverri einustu sál fyrir traust til Ga®5'
hann hlýtur, ef hann hefir augun op,n'
að finna sjálfan sig í œtt við hinn
sanna Lúther, gœddan anda siðbot
arinnar. ,
Hér þarf ég ekki að lýsa
hvernig nýr skýrleiki komst inn í s^1 n
ing manna á náttúru og mennin9 '
hvernig mismunandi áhugamál rnann.|
lífsins, verkefni og störf, komast ^
heiðurs og sœmdar, hvernig vin
236