Kirkjuritið - 01.04.1976, Blaðsíða 10

fróðlegt og skemmtilegt. í stuttu máli
er flest það, sem hér verður fest á
blað, áður bókað ( bláu bókinni. Sú er
þó afsökun þessa ritsmíðastúfs um
Jóhannes í Kirkjuriti, að bláa bókin
liggur ekki á glámbekk.
Morgunblaðsgreininni fylgja þrjár
myndir: Ein er af gamla bænum á
Reykjanesi, sem Jóhannes fæddist í,
þegar foreldrar hans voru þar hjú hjá
vitaverðinum. Snotur bær með hvítmál-
uðum gluggum og vindskeiðum. Önnur
er af lúðrasveit KFUM, sem hét nú
reyndar Sumargjöfin. Þar eru allir með
virðulegar embættishúfur, einnig síra
Friðrik, sem situr fyrir miðju með
stjórnandanum, Hallgrfmi Þorsteins-
syni. En lengst til vinstri stendur Jó-
hannes með húfuna niðri í augum og
stærðar horn í fanginu. Fyrir framan
hann situr Páll bróðir hans með trumbu
sína. Þriðja myndin er af Jóhannesi við
prentvélina í Leiftri.
En hér eru einnig skýrar og
skemmtilegar myndir, sem Jóhannes
hefur dregið upp með orðum einum.
Ein er t. d. af því, er hann fekk
köllun til starfsins meðal sjómanna.
Og Jóhannes er fús til að bregða
þeirri mynd í orð einu sinni enn:
Á bak við klett
— Já, ég skal segja þér frá, hvern-
ig það byrjaði. Vinur minn, Alfred Pet-
ersen frá Færeyjum, kemur hingað
1923. Bróðir hans hafði komið hingað
nokkrum árum áður. Við kynntumst
þannig, að við vorum þáðir á gangi í
Aðalstræti. Plann stefndi að Herkastal-
anum, en ég frá honum, — sem sagt
hann í suður, en ég í norður, en um
leið og við mætumst, verður okkur lit-
ið hvorum á annars barm. Og við er-
um báðir með KFUM-merki. Það varð
til þess, að við heilsuðumst. Það urðu
mín fyrstu kynni af færeyskum sjó-
mönnum, því að á meðan skipið hans
lá hérna vorum við mikið saman.
Þannig stóð á hjá okkum báðum, að
við lifðum í fyrstu gleði afturhvarfsins.
Við fundum stundum þörf á að biðja
saman. Einu sinni man ég, að við fór-
um niður í fjöru vestur í bæ, þar á bak
við klett, og báðum þar saman.
Þessi maður hét Sigurður Petersen.
Einu sinni fær ég svo bréf frá honum.
Þar segir hann: „Bróðir minn, eldri en
ég, hann er að fara til Danmerkur á
Biblíuskóla og ætlar að verða predik-
ari.“ Og það er þessi bróðir hans, Al-
fred Petersen, sem kemur svo hingað
1923 með kveðju til mín. Þ. e. a.s. hann
vissi ekki hvar hann átti að finna mig.
en fer til síra Friðriks, og síra Friðrik
kemur með hann upp í Acta. Það var
prentsmiðja, sem við höfðum þá uppi
í Grjótaþorpi, í Mjóstræti. Og hann vill
finna mig. Hann segist vera með
kveðju frá bróður sínum. Og það æxl-
ast þannig til, að hann býr hjá mér.
Og hann er kominn til að starfa fyi'ir
færeyska sjómenn. Þá kynntist ég fyrst
kristilegu sjómannastarfi. Og ég verð
mjög snortinn af því. Ég er með hon-
um í öllum mínum frístundum, ég er
með honum, þegar hann fer um borð
í skipin, þegar hann er að bjóða a
samkomur, á öllum samkomum, sem
hann hélt.
Síðan fer hann heim og þarf að
flýta sér. Hann þurfti að vera komirm
heim fyrir miðjan maí, því það átti að
vígja fyrsta sjómannaheimili f Færeyj'
8