Kirkjuritið - 01.04.1976, Blaðsíða 78

Kirkjuritið - 01.04.1976, Blaðsíða 78
Vandi er að segja um uppruna orðs- ins, en talið er það þýði ,,hinn að- greindi“ eða eitthvað í þá áttina. Sé það rétt, þá á það vel við, því að í augum sjálfra sín og annarra voru þeir að mörgu leyti aðgreindir frá ,,því fólki, sem eigi hirðir um lögmálið". Þeir voru áhrifamiklir virðingamenn og meðal þeirra voru menn, sem gerðu strangar siðgæðiskröfur og gáfumenn, þótt sjálfsagt hafi þeir verið veikir fyr- ir þeim freistingum, sem herja á fólk, sem þykist vera trúaðra en náunginn. Þeir létu mjög til sín taka í samkundu- húsunum (sýnagógunum), sem voru ekki aðeins bænahús, heldur og fé- lagsheimili og jafnvel ráðhús þeirrar takmörkuðu sjálfstjórnar, sem Gyð- ingum var heimil. Návist musterisins í höfuðstaðnum jók mjög vald og hróður prestastéttar- innar. Embætti æðsta prestsins gekk að erfðum í ákveðnum ættum og hafði hann geysileg völd, þótt Rómverjar hefðu skert þau að mun. Hann var for- seti æðstaráðsins eða öldungaráðsins sem nefndist ,,sanhedrin“ (grískt orð, sem stafað var á hebresku — sýnir hve langt grísk áhrif náðu). Keisarastjórn- in veitti ráðinu talsverða sjálfsstjórn að því er varðaði innri málefni þjóðarinn- ar, þótt mjög væri að vísu fylgst með málum af hálfu Rómverja. Þetta var venja Rómverja í sambandi við skatt- löndin yfirleitt. Oftast var yfirstétt prestanna og áhangendur hennar Rómverjum þæg og undirgefin. Það var henni í hag að stuðla að vinsam- legum samskiptum við herraþjóðina voldugu í þessum aðstæðum. Og sjálf- sagt hefur prestum fundist það vera í þágu Gyðingdómsins yfirleitt. Þegar 76 þessi saga gerist, var æðsti prestur Jósef Kaífas, sem settur hafði verið í embætti af fyrirrennara Pílatusar. En tengdafaðir hans, Annas, virðist hafa haldið miklu af völdunum í sínum höndum. Nokkrum árum áður hafði hann verið beðinn — eða hann neydd- ur til þess að segja af sér hinu háa embætti. En að tjaldabaki hélt hann gríðarlegum völdum og kom fimm son- um sínum og tengdasyni í embætti æðsta prests. ,,Annas-ættin“ hefur mátt þola slæma dóma sögunnar með- al Gyðinga. Sum af voldugustu öflum Gyðinga- þjóðarinnar á fyrstu öldinni stóðu Þ° utan við opinbert stjórnkerfi. Sértrúar- flokkar voru margir og höfðu þeir sín- ar eigin kenningar og siði. Einum þeirra höfum vér kynnst á síðustu ár- um, þegar ,,Dauðahafs-rollurnar“ fund- ust, en það eru sértrúarbókmenntir hálfgerðrar munkareglu, sem hafðist við í Qumran. Reglubræður leituðust við af miklu ofstæki að uppfylla lög- málið, en túlkuðu ákvæði þess á sinn sérstaka máta. Þeir höfnuðu prestun- um í Jerúsalem, en héldu sína eig|n presta og álitu vígsluröð þeirra gil^3 (svo notað sé nútíma orðalag) °9 þeirra einna. Þeir voru vandfýsnir a nýliða o gtömdu sér mjög stranga11 aga og afar krefjandi siði. Þeir voru ákafir þjóðernissinnar. Ein bókroll3n hefur inni að halda nákvæm fyrirmseli handa herliði, sem ætlað var að berj- ast gegn „sonum myrkursins". Efnl þessa rits er draumórum líkast, en hitt leikur vart á tveim tungum, bræðurnir væntu úrslitabaráttu, encl' anlegs frelsisstríðs, er lyki með sigri Gyðinga yfir fjandmönnum sínum-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.