Kirkjuritið - 01.04.1976, Blaðsíða 26

trúarlífinu vestan hafs, sem ört hefir
færst í aukana á síðari árum, en það
er Hvítasunnuhreyfingin nýja. Þótt ein-
kennilegt kunni að virðast kom þessi
hreyfing fyrst fram í sinni nýju mynd
í Biskupakirkjunni ensku, og hefir
gripið um sig í öllum kirkjudeildum
mótmælenda og utan þeirra. Áherzla
er lögð á bænir fyrir sjúkum, skírn
Heilags Anda, endurfæðingu, helgun
og tungutal. Þess er ekki kostur að
gera þessu efni skil hér, en aðeins
skal á það bent, að Heilagur Andi er
enn starfandi í kirkjunni, samkvæmt
vitnisburði fjölda manna af öllum
stéttum. Margir hafa tilhneigingu til
að afgreiða þetta fyrirbrigði með yf-
irlýsingu í þá átt, að þetta fólk sé
taugaveiklaðir aumingjar, og andlegir
fáráðlingar. En málið er ekki svo ein-
falt. Þetta fólk kærir sig ekki um kapp-
ræður, en segir líkt og haft er eftir
Vilhjálmi landkönnuði Stefánssyni á
minnisvarðanum, sem stendur á fæð-
ingarstað hans við Arnes í Manitoba:
,,Ég veit hvað ég hefi reynt, og ég
veit hvers virði það er mér.“
Þau orð mega teljast sígild, og eiga
þau ekki hvað síst við um trúarreynslu
manna.
Heimildir:
1. Bold in the Spirit, Erling Jorstad,
Augsburg Publishing House.
2. Paul Sponheim. — Contermporary
Forms of Faith. A. P. H.
3. Jorstad: Holy Spirit in Today’s Church,
Abingdon Press.
5. A. Layman's Guide to Prot. Theology.
Miller Co. N. Ý.
6. Rich. Quebedeaux, Harper & Row Publ.
New York.
7. A New Pentecost, (Vat. Council II. Sess I )
The Newmann Press Westminster, Maryland.
8. D. S. Blocsch, The Christian Witness in a
Secular Age, Augsb. Publ. H. Mpls.
Trúarleg einangrun fslands
En sérstök orsök hinnar trúarlegu einangrunar er tilkoma spiritismans
hingað til lands á fyrstu árum aldarinnar. Hann beindi umræðum um
trúmál á íslandi inn í ákveðinn farveg og varð leið stórs hluta þjóðarinn-
ar til trúarlegrar fullnægju vegna þeirrar kröfu hans, að hann réði hinum
stóra sannleika í trúarlegu tilliti. Þáttur hans í því, að trúmálaumræður
á íslandi stöðnuðu, og að íslenzkir guðfræðingar voru upp til hópa hindr-
aðir í því að fylgjast með umræðum stéttarbræðra sinna í öðrum lönd-
um, er sá, að hann staðfesti mynd aldamótaguðfræðinnar af raunveruleik
trúarbragðanna almennt og kristindómsins sérstaklega. Öll önnur túlkun
hennar var álitin standa að baki henni í þróunarstiganum, krafa, sem því
miður fékk undirtektir hjá andstæðingum spiritismans allt of oft.
Sjá bls. 61. Kristin trú og afleiðing hennar.