Kirkjuritið - 01.04.1976, Blaðsíða 61

Hér hefur verið vikið að fjórum
sviðum, sem mjög er rætt um, kirkju-
frseðinni, einingarviðleitninni, veraldar-
Quðfræðinni og afstæðiskenningunni
Urn trúarbrögðin. En hvaðan er guð-
fræði AK runnin? Nú er mjög hamrað
a Þvf, að AK sé einmitt vettvangur
Un9u kirknanna. Það eru fulltrúar
Un9u kirknanna sjálfra, sem eru oft
aráttumenn róttækra skoðana. Hvað
ar um það að segja? Ég er sjálfur full-
0rnlega sannfærður um, að guðfræði
AK frá upphafi til enda sé áberandi
Vesturlenzkt fyrirbrigði, hvað sem líð-
Ur hörundslit þeirra, sem berjast fyrir
er|ni. Guðfræðingar ungu kirknanna
afa ekki enn samið neina guðíræði,
Sern menn eigi völ á gagnvart vest-
r®num starfsbræðrum sínum. Menn
eha til fanga í vopnabúr guðfræði og
u9sjóna í Evrópu og Ameriku. Vér
re'stumst til þess að tala um hug-
SJ°nalega menningar-nýlendustefnu.
UnSu kirkjurnar
^er verðum nú að fara að komast að
' Ursteðu. En fyrst er nauðsynlegt,
9erð sé full grein fyrir, við hvað er
’ Þegar talað er sífellt um „ungu
s'r turnar“. Hér táknar það kirkjur,
em hafa verið stofnaðar vegna kristni-
sstarfs hinna gömlu og grónu
vé na-' ^vr°pu °9 Ameríku. Það, sem
lejr siaum í AK, eru í raun og sann-
qu«f S°'TIU i<irkjulegu hefðir og sama
hör ræ^'Je^a ^fstaða, hvað sem líður
hanU;dslit °9 hvort sem fulltrúarnir eru
hyq 3n ^ats'ns mii<ia eða héðan. Ég
ekk^’ skynsarr|legt væri að tala
e|ns eindregið um ungu kirkjurn-
ar sem sérstaka heild í AK eins og gert
heíur verið. Betra er að tala um stefn-
ur í guðfræði og kirkjumálum, hvaðan
sem þær eru runnar, enda líka á það
að líta, að einmitt ungu kirkjurnar eru,
tölulega séð, í meiri hluta þeirra
kirkna, sem eru þátttakendur í AK, þó
að þær ákvarðist enn af vestrænum
hugsanaferli, bæði guðfræðilega og
hugsjónalega.
Til eru þróttmiklar kirkjur og kristni-
boðssamtök, sem eru ekki þátttakend-
ur í AK. Á sama hátt eru veigamiklar
fylkingar ungra kirkna, sem eru utan
samtakanna.
Ekki verður rætt um þær hér, heldur
aðeins vakin athygli á tilvist þeirra og
að þær láta æ meira til sín taka, í sama
mæli, sem róttækar stefnur ráða ferð-
inni í æ ríkara mæli í AK.
Ég er ekki í neinum vafa um, að
ungu kirkjunum stafar mikil hætta af
AK.
Það fer ekki hjá því, að hin ákafa
og langvinna dýrkun á virðingu sam-
takanna hafi áhrif. Þetta verður þeim
mikil freisting.
Þegar guðfræðin verður bæði rót-
tækari og afstæðari, koma brestir í
grundvöll þess, að þær séu kirkjur
Jesú Krists.
Áherzlan á menningarhefð þeldökku
þjóðanna veldur truflun og örvar menn
til afstæðrar stöðu gagnvart öðrum trú-
arbrögðum. Við þstta missir saitið kraft
sinn. En þegar saltið dofnar, með
hverju á þá að selta það? Þá er það til
einskis framar nýtt, heldur er því kast-
að út og það fótum troðið af mönnum.
Hættuleg er líka hin ákafa tilhneig-
ing til að gera kirkjuna að stofnun.
Menn hallast þá að þeirri skoðun, að
59