Kirkjuritið - 01.04.1976, Blaðsíða 9

Starfsfólk i stofu Norska sjómannaheimilisins á Siglufirði.
ann.“ Og Pétur byrjar: „Hvað heitirðu?
— Hvers son ertu? — Hvenær ertu
faeddur? — Hvaða ár?“ — „Atján
hundruð níutíu og tvö.“ — „Heyrðu!
Friðrik! Hann er of ungur!“
Þá þurftu menn sem sé að vera tólf
ára, en ég var tíu ára, og það voru
mín stóru vonbrigði, einu vonbrigðin,
sem ég hef orðið fyrir af KFUM. En
Þá segir síra Friðrik, og ég held hann
hafi klappað mér á höfuðið: „Heyrðu,
v'ð höfum hérna sunnudagaskóla á
hverjum sunnudagsmorgni, og þangað
srtu velkominn. Og flýttu þér svo að
verða tólf ára.“
Arið 1904 er ég tólf ára, og þá
Qerist ég félagi. En einn kostur fylgai
Þvi að vera í sunnudagaskóla. Ég gat
haft bróður minn með mér, hann Pál,
sem var yngri en ég. Og þá var ég
kallaður Jóhannes með lambið. Ég
hef sem sagt verið félagi í KFUM síð-
an 1904.
Myndir úr blárri bók
Þetta var um sjómennsku Jóhannesar
og fyrstu kynnin við síra Friðrik. Raun-
ar er það allt til á prenti áður, því að
Jóhannes er að sjálfsögðu mörgum
sinnum kominn á prent og af ýmsu
tiiefni. Við höfðum ekki lengi setið í
stofuhlýjunni, þegar hann sótti, í ein-
hverja hilluna, stóra bók, bláa, og tók
að blaða í. Þar er meðal annars grein
um starfið meðal sjómanna, rituð fyrir
Bjarma 1958. Og þar er afmælisspjall,
sem Friðrik Sigurbjörnsson hefur rit-
að fyrir Morgunblaðið í tilefni af sjötíu
og fimm ára afmæli Jóhannesar 1967,
7