Kirkjuritið - 01.06.1978, Side 34

Sr. SIGFINNUR ÞORLEIFSSON:
Guðfræðimenntun og prestsþjónusta
Erindi flutt á aðalfundi Prestafélags íslands 1978
Guðfræðinám, sem var stundað við
H. í. samkvæmt reglugerðinni frá
1958 hafði þann mikla kost, að stú-
dentar nutu frjálsræðisins (þ. e. þeir
gátu gefið sér góðan tíma til námsins)
og hins akademiska andrúmslofts.
Að vísu er vart hægt að hugsa sér
harðari þolraun í námi, en gangast
tvisvar undir stór próf á sex árum, og
liggur nærri, að prófin séu þá orðin
andlegt tilræði við geðheilsu stúd-
enta, eins og Jóhann heitinn Hannes-
son, prófessor, orðaði það. Framhjá
því verður þó ekki gengið, sem er
mikils vert, þó dýrkeypt kunni að
vera, að sá sem gengst undir próf að
loknu sex ára námi og hefur í raun og
veru allt námsefnið undir, skynjar
samspil fræðanna og býr yfir breiðari
guðfræðilegri þekkingu, a. m. k. á
þeim tíma.
Sá sem heldur frá prófborði út á
akurinn með þeim ásetningi að
sprauta þekkingu sinni beint út í
söfnuðinn verður fyrir vonbrigðum.
Gamla- og Nýja testamentisfræði,
siðfræði, kirkjusaga og trúfræði, svo
það helzta sé nefnt, eru þess eðlis, að
séu þessar greinar t. d. teknar hráar
upp í prédikun, hlýtur hún að missa
marks, en hitt er líka eins víst, að pré-
dikun, sem skortir allt þetta, er innan-
tóm og seður engan. Tengsl fræð-
anna annars vegar og prédikunar-
innar hins vegar hljóta alltaf að mark-
ast af því, að fræðin eru tæki, sem
maðurinn beitir, bæði meðvitað og
ómeðvitað, við prédikunargerð, til að
orðið komist til skila hreint og ó-
mengað. Ég tel, að það sé mjög vel
séð fyrir þeim. þætti námsins sem
snýr að fræðunum sjálfum í Guð-
fræðideild H. í., og að hin akademiska
kennsla þjóni vel vísindaskyldu sinni
og kenni stúdentum að lifa og hraer-
ast í guðfræðilegu andrúmslofti.
En hver eru svo tengsl guðfræði'
menntunar og prestsþjónustu og
hvernig gagnar guðfræðinám í H. i;
presti sem kemur til þjónustunnar úti
í söfnuðinum?
Þegar verðandi prestur vinnur
vígsluheit sitt frammi fyrir altari
Guðs, þá veit hann, að hann er upp
frá þeirri stundu prestur og bundinn
maður, en þó jafnframt frjáls í ÞeirT1

112