Kirkjuritið - 01.06.1978, Blaðsíða 65

fylgsnum, en er dæmt úr leik jafn-
skjótt og kemur til vettvangs efna-
hagslegra og pólitískra ákvarðana,
eða þegar til þess kemur að móta
9erð þess þjóðfélags, sem sálartetrið
á að búa við.
Einnig er vert að benda á, að þótt í
°rði kveðnu það eigi svo að heita að
kirkjan láti hið veraldlega svið af-
skiptalaust, þá boðar þessi hlutleys-
'sstefna í reynd, að kirkjan hneygisttil
aö leggja ætíð blessun sína á hið ríkj-
andi ástand. Hún tekur þannig óbeint
afstöðu til þjóðmála, en þá með þeim
h*tti að skipa sér í flokk með þeim
oflum, sem sjá hagsmuni sína í því að
halda ríkjandi skipulagi óbreyttu.
Annað afbrigði þess hugsunarhátt-
ar, sem rífur tengslin á milli réttlætis
Guðs og þjóðfélagslegs réttlætis, eru
fyrirbæri margs konar, er vér einu
nafni nefnum heimsflóttaguðfræði.
I^ór birtist sú tilhneiging að halda
trúnni og trúarsamfélaginu óflekk-
°ðu af sora og syndugleika heimsins.
, að ætla menn að sé mögulegt með
ýrnsum hætti. Sumir allt að því segja
Sl9 úr lögum við þjóðfélagið eða
”kerfið“, eins og vettvangur sköpun-
ar Guðs er títt uppnefndur. Aðrir una
aarnlífinu með heiminum með sút og
'pla á tilverunni eins og þeirgengju á
r°thættum ís. Enn aðrir gefa sig á
Vald eilífðarmálunum, sem svo eru
nefnd, af þvílíkri áfergju, að ætla
J®tti, að þeim væri annara um
a°ðaríkið en lífríki Guðs.
Það dylst víst engum, sem mál vort
^ýrir, að vér berum litla tiltrú til
'krar og þvílíkrar guðfræði, og gildir
Pað enda um sérhverja stefnu, sem
'tfr tengslin milli réttlætiskröfu
Guðs og þjóðfélagslegs réttlætis.
Skylterað játa, aðsú litla tiltrú er reist
á þeim mun styrkari trú á Jesúm Krist.
Án hins virka, lífræna sambands á
milli réttlætis Guðs og þjóðfélagslegs
réttlætis er Kristur sviptur þeirri rót-
festu í lífinu, sem öll vera hans gerir
tilkall til.
V.
Yfirskrift þessa máls, ef einhver
skyldi hafa gleymt því, er hlutverk
kirkjunnar í íslenzku nútímaþjóðfél-
agi. Fúslega skal viðurkennt, að vér
höfum til þessa að mestu sniðgengið
að ræða það mál beinum orðum. Á-
stæða þessa var reyndar tilgreind í
upphafi, sumsé, sú að ekki verði svo
fjallað um hvert hlutverk kirkjunnar
ætti að vera öðruvísi en að gera
nokkra grein fyrir guðfræðilegum
viðhorfum. Þeirri greinargerð verður
nú að vera lokið, þótt margt sé enn
ósagt og það, sem sagt hefur verið, sé
harla léttvægt. En þótt vér höfum sem
fyrr segir sniðgengið að ræða málið
beinum orðum, þá er það von vor, að
þeim mun meira hafi verið um það
fjallað óbeinum orðum. Ýms orð hafa
enda verið látin falla um hlutverk
kirkjunnar, en þau ber vitaskuld að
skilja sem svo, að þau taki einnig til
hlutverks hinnar íslenzku þjóðkirkju.
Rík áherzla hefur í máli þessu verið
lögð á mikilvægi hins þjóðfélagslega
umboðs kirkjunnar og þeirrar á-
byrgðar, sem þessu umboði fylgir. í-
hugun þessa málefnis teljum vér
einkar tímabæra vegna þess mikla
143