Kirkjuritið - 01.06.1978, Qupperneq 57

staðinn? Hvaða áhrif hafa hinar öru
Þjóðlífsbreytingar haft á stöðu kirkj-
unnar, og hvernig skilur kirkjan hlut-
verk sitt andspænis veruleika hins
nýja þjóðfélags?
Slíkar spurningar geta vart talizt til-
efnislausar. Má vera að til séu menn,
sem láta sér það einu gilda á hvern
Þátt kirkjan gegni hlutverki sínu. En
fýrir kirkjuna sjálfa hlýtur að gegna
óðru máli. Þótt það sé satt og rétt, að
Pað sé andstætt hennar eðli að láta
nrekjast með hvaða nýjum vindi sem
ulaps, þá er það jafnsatt, að kirkjan er
®fíð kölluð til þjónustu við stríðandi
rnannkyn hinnar líðandi stundar. Hin
°rt líðandi stund, tími hinna hraðfara
Preytinga, gefur þess vegna í sjálfu
sór kirkjunni ærið tilefni til þess að
'fa í eiginn barm og endurmeta stöðu
sína og þjónustuhlutverk. Slíkt end-
Urmat er öngvan veginn auðvelt í
ramkvæmd, enda krefst það þess að
a° hugað sé að býsna mörgum þátt-
urn, sem margir hverjir eru fjarri því
aö. veraeinhlítir.
I tyrirrúmi hljóta að vera guðfræði-
®9ir þættir, sem hver með sínum
®tti varpar Ijósi á hið óbreytanlega
eöii kirkjunnar sem kirkju Krists. En
e|nmitt sökum Kristsveru kirkjunnar
h®9ir ekki að láta staðar numið við
'ha guðfræðilegu merkingu hennar
I Pr°ngum skilningi, heldur ber einn-
9 að skoða aðra þætti, sem lúta að
Pjonustu kirkjunnar í samfélaginu og
hefna
mætti einu nafni samfélags-
fr8r ft-^ennar' *er fJarr' Quð-
l[®ðingar 0g aðrir kirkjunnar menn
1 allir þessa tvenns konar veruhætti
rkjunnar sömu augum eða séu
^mála um mikilvægi þeirra. Enda
þótt flestir, ef ekki allir, séu reiðubún-
ir til þess að gefa Kristsveru kirkj-
unnar skilyrðislausan forgang, þá
skilja leiðir, þegar meta skal mikil-
vægi þess að kirkjan, auk þess að vera
í Kristi, er, þ. e. lifir og starfar í ver-
aldlegu samfélagi. Af þessu mismun-
andi mati á gildi hinnar veraldlegu
hliðar kirkjunnar leiðir, að menn
greinir á um, að hve miklu leyti kirkj-
unni beri, eða jafnvel sé heimilt, að
taka tillit til ríkjandi þjóðfélagshátta á
hverjum tíma.
Ágreiningurinn er þá fólginn í mis-
munandi mati á eðli og umfangi hins
þjóðfélagslega umboðs kirkjunnar.
Nú er það engan veginn nýlunda í
sögu kirkjunnar, að menn hafi greint
á um þetta málefni. En þó má ætla, að
spurningar um þjóðfélagslegt um-
boð kirkjunnar vakni ekki hvað sízt á
tímum mikilla umbrota, eins og vér
nú lifum, þegar öll hin ytri gerð sam-
félagsins tekur á sig nýja mynd. Á
slíkum tímum er kirkjan knúin, hvort
sem henni líkarþað betureðaverr, að
gera það upp við sig, hvar og hvernig
hún kýs að hasla sér völl.
í eftirfarandi máli verður spurning-
in um hlutverk kirkjunnar rædd með
sérstöku tilliti til þeirra guðfræðilegu
viðhorfa, sem lúta að hinu þjóðfél-
agslega umboði.
Það mun nokkuð útbreidd skoðun,
enda óspart haldið á lofti af andstæð-
ingum kristinnar kirkju, að trú sé afl
afturhalds og íhalds. Þannig sé trúnni
135