Kirkjuritið - 01.06.1978, Qupperneq 63

syndugleika heimsins, að hann stöð-
u9f fótum treður réttlætið og kemur
Pannig í veg fyrir að maðurinn nái
f®tfi sínum sem Guðs sköpun. En
nenni er jafnkunnugt um sigurmátt
nins nýja réttlætis, sem er þess
megnugt að veita manninum að nýju
Þann rétt, sem hann er borinn til.
essi rétturtil mennskrartilveru ersá
^ælikvarði, sem kirkjan setur gagn-
Varf skipan þjóðfélagsins í heild og
Sagnvart skipan einstakra þátta þess.
I Þessu leiðir að kirkjunni er eigin-
®9f að koma fram sem róttækt um-
°faafl, er lætur sér ekki nægja að
S|nna andlegum þörfum mannsins
e|ngöngu, heldur hefur og vakandi
eu9a með þeim ytri skilyrðum, sem
. ann þýr vjg gé raunin sú, sem
Jafnan er hætta á, að þessi ytri lífs-
I '.Jyrði mannsins stríði gegn réttlæt-
svitund Guðs, má kirkjan ekki unna
er hvíldar, fyrr en hún hefur lagt sitt
niörkum til þess að ráða því bót.
1 ^all kirkjunnar til mannsins um að
ann játist undir stöðu sína sem
°Pun Guðs er í senn krafa um hið
rettláta þjóðfélag.
IV.
j^Pfuðdráttur þeirrar myndar, sem
af ^ framan hefur verið dregin upp
le e°li °g umfangi hins þjóðfélags-
umb°ös kirkjunnar, eru hin
GuðU’ v'rJ<u tengsl á milli réttlætis
9uftfS °9.Pj°ófélaglegs réttlætis. Hin
6r(J ,ræðilegu rök, sem að baki búa,
bei JatninP Pess ' fru- ab sams konar
°9 virk tengsl séu á milli sköp-
unarorðs Guðs og orðs þeirrar end-
urlausnar, sem varð hold í Jesú Kristi.
Sú ábyrgð, sem á manninn er lögð af
Guði, skaparanum, er sama eðlis og
sú ábyrgð, sem því fylgir að gerast
lærisveinn Krists. Hið nýja, sem raun-
veruleiki Krists boðar, er nýr kraftur,
ummyndun hugarstefnu mannsins,
er gerir honum kleift að rísa undir
þeirri ábyrgð.
Áður en lengra er haldið er rétt og
skylt að geta þess, að þau guðfræði-
legu viðhorf, sem hér eru lögð til
grundvallar, hafa verið og eru um-
deild á meðal guðfræðinga. Sem
dæmi um annars konar viðhorf, sem
túlka sambandið milli réttlætis Guðs
og þjóðfélagslegs réttlætis talsvert á
annan veg, er kenning Lúthers um
hin tvenns konar valdssvið Guðs.
Samkvæmt þessari kenningu, sem
nefnd hefur verið tveggja-ríkja-kenn-
ingin, Zwei-Reiche-Lehre, eru valds-
sviðin tvö, eitt andlegt, annað verald-
legt. Umboð fagnaðarerindisins og
þar af leiðandi kirkjunnar tekur þá
einungis til hins andlega sviðs, en
veraldlega sviðið er sagt lúta lögmál-
um, sem eru annars eðlis. Réttlæti
Guðs er virkt í því að það réttlætir
syndarann fyrir trú, en það snertir
ekki, nema þá óbeint, hinn veraldlega
vettvang og þá tegund réttlætis, sem
þar ræður ríkjum. Kristinn maður
gegnir samkvæmt þessu tvenns kon-
ar skyldum. Sem einstaklingur er
hann settur undir réttlætiskröfu
Krists, en sem þegn í samfélaginu ber
honum að hlýða þeim lögum og regl-
um, sem þar gilda hverju sinni. Hið
veraldlega svið er ekki talið við því
búið að taka við þeirri skerpingu á
141