Jörð - 01.02.1940, Page 23

HvaÖ kennir pólitíkin okkur a8
elska? Þó a'8 stundum væri ekki
hátt til lofts í deilunum um að-
ferÖir og leiðir í sjálfstæðisbar-
áttunni fyrrum, var samt drjúg-
um meiri hugsýni í henni en
í hagsmunatogstreitu nútímans.
Það er auðvita'ð æskilegt, að
menn séu ekki of þröngsýnir i
þjóðrækninni. Föðurlandsástin
getur leitt menn út í öfgar. En
verður mönnum samt ekki enn
þrengra um hjartað með flokks-
ástina í hennar stað ?
YERÐA menn sterkir af
stjórnmálabaráttunni? Svo
ætti að virðast, því að nóg er
stríöið til að stæla viljann. En er
ekki öll afneitun rólegrar hugs-
unar einmitt veikleikamerki ? Einn
af okkar áhrifamestu stjórnmála-
mönnum hefur nýlega lýst því,
að stjórnmálaþróun síðari ára
hefði stefnt að því, að sjálfs-
bjargarviðleitni einstaklingsins
væri að kulna hér út. Að þeir
menn, sem vildu leita sér æðri
menntunar, hefðu ekkert göfugra
takmark með því en að ganga
með hvíta flibba (ekki þægilegri
en þeir eru!). Ljót er sagan, ef
sönn er. Og víst er um það, að
viðskipti margs af unga fólkinu
nú á dögum við ríkið eru með
alveg sérstökum hætti. Efnalegt
sjálfstæði, sem er ein af kjöl-
festum siðferðislegs frelsis, þótt
ekki sé um rniklar eignir að ræða,
er fáum keppikefli. Sparsemi er
orðin úrelt dyggð í þessu þjóð-
JÖRÐ
félagi með hrapandi peninga-
gengi og vaxandi skatta. Það
þykir miklu skemmtilegra, að
leggja skatta sína beint á tvö
höfuðölturu ríkisins, Vínverzlun
og Tóbakseinkasölu, en vera að
afhenda þá eftir háprósaiskum
skattaseðlum. Og er það ekki
senn orðið tómt bríarí að læra
eitthvað til þess að öðlast hnoss
hinna hvítu flibba? Það verður
oft ekki nema nurlið tómt, þar
sem hægt er að öðlast skjótlega
skínandi skrúða framans, ef rétt
er spekúlerað í hinni pólitísku
kauphöll.
Eftir því, sem lífið er gert
að meira happdrætti, þverr
viljinn til þess að vera eitt-
hvað og gera eitthvað. Það ör-
yggisleysi, sem nú ræður í hinu
íslenzka þjóðfélagi, er að vísu
ekki að öllu leyti stjórnmálunum
að kenna, en hefur elnað við
margt af fálmi þeirra og koll-
steypum. Og það hefir átt meg-
inþátt í þeirri ringulreið, sem er
á stefnu, siðferði og vinnubrögð-
um allt of margra einstaklinga
nú á dögum.
LESANDI góður, finnst þér
þetta ekki einfeldnislegt hjal
einsetumanns, sem vantar alla
veraldarreynslu ?Vitaekki stjórn-
málamennirnir þetta allt miklu
betur en eg, en finna bara, að
það á hreint ekki við? Eru ekki
vitrir menn á Alþingi, svo vitrir,
að þeir skilja, að þingheimur
mundi geispa sig úr kjálkamót-
21