Jörð - 01.02.1940, Síða 29

Frá Petsamohéraðinu í Lapplandi: fagrir kjarrskógar.
svo skyndilega. Hann haf'Öi áreiÖanlega eitthvert leyndarmál, sem
nann ætlaði a'Ö ræÖa nánar viÖ okkur, þegar viÖ værum teknir
SÖ venjast honum og skilja hann betur. ViÖ vorum komnir í nýtt
land, sem minnti ótrúlega á ævintýralönd •bernsku okkar. ÞaÖ var
■eins og óljós, indæll draumur hefÖi ræzt; æfilangri, óskilinni þrá,
einhversstaÖar úr djúpi hjartans, væri fullnægt.
ÞESS var ekki langt aÖ bíða, að dyrnar væru opnaðar upp á
gátt fyrir okkur gestunum að leyndardómi og helgidómi finn-
lenzku þjóðarinnar. Fánar allra norrænu þjóðanna (nerna íslands,
sem þá var rétt að byrja að sýna sig á slíkum fundum) voru
látnir blakta yfir mótsstaðnum. Á 3. degi kemur sýslumaður og
segist hafa fengið fyrirskipun um að draga íinnlenzka fánann
niÖur. Hrammur hins rússneska Mökkurkálfa lá þá með heljar-
þunga á herðum hinnar hraustu þjóðar. Forstöðumenn mótsins frá
öllum þjóðunum reyndu að telja fulltrúa hinnar erlendu kúgunar
hughvarf, — hann var þrátt fyrir allt finnlenzkur rnaÖur. Árang-
urslaust. Hann benti þeim á, að ef hann skirrðist við að hlýða
fyrirskipuninni, ætti hann ekkert vissara en embættismissi. Stú-
dentarnir gátu ekki borið á móti þessu og urðu hljóðir við. En
JÖRÐ 27