Jörð - 01.02.1940, Page 55

ekki er vel syndur, ekki iðkar útileik að staðaldri eða aðra karl-
mannlega íþrótt, svo sem hnefleik, skylmingar eða annað álíka;
sá varla talinn i húsum hæfur, sem ekki baðar sig daglega úr
köldu vatni, en einu sinni til tvisvar á viku úr heitu.
Þetta er nú ein af hinum ævagömlu, rótgrónu hefðum Eng-
lendinga, sem gera menningu þeirra svo svipsterka, þjóðlíf þeirra
svo þróttmikið. En eins og Englendingar eru fastheldnir á þær
ágætu lífsvenjur, sem þeir hafa myndað sér við langs aldurs járn-
harðan menningarmetnað, þannig eru þeir dálítið of svifaseinir
til að vera í fararbroddi, þegar svo að segja heilt mannkyn vakn-
ar til skilnings á gildi líkamsmenningar, við það að hafa haft hið
giæsilega dæmi Englendinga fyrir augum kynslóð eftir kynslóð.
Þá eru það fræðilega sinnaðar áhlaupaþjóðir, eins og Þjóðverj-
ar, sem ryðja brautina og færa út kvíar hinnar gömlu heimaöldu
hámenningar, með því að leggja henni vísindalega undirstöðu,
kanna fræðilega á hverju hún hvílir, eftir hvaða leiðum aðferð-
irnar verka, líffræðilega skoðað, og nota þann skilning, sem þannig
vinnst, til að tryggja árangurinn enn betur, og ná honum enn
meiri og almennari.
Þar með erum vér komin að líkamsmenningu nútímans.
Hún er fræðileg.
Og hún er almenn — eða á góðum vegi með að verða það.
*
FORNÖLD og jafnvel á miðöldum var líkamsmenningin
■*- fræðileg eftir því, sem þá var um að gera. Forngríska lík-
amsmenningin var fræðileg og almenn, enda náðist þá sá rækt-
unarárangur, er hin undursamlegu líkneski þeirra bera þann
vott um, sem enn er hafinn yfir lof. Forfeður vorir á landnáms-
°g söguöld stunduðu líkamsmenning með þaulreyndum aðferðum,
sem vafalítið hafa nálgast það að vera fræðilegar.
Svo tapaðist þráðurinn að mestu. Skal sá ferill ekki rakinn
bér að neinu. En nú eru þjóðir hinnar vestrænu menningar sem
sagt vaknaðar aftur til nýrrar líkamsmenningar og nú með meiri
mattuleikum til árangurs en nokkru sinni fyr. Hin mjög vaxna
nattúrufræðilega þekking síðustu tíma og hið víðtæka vísindalega
sjonarmið hafa hleypt þessum snögga vexti í vestræna líkams-
menningu í sambandi við þrennt annað: I) Eðlilegt andkast
við vanmetum þeim og gleymsku, sem líkamsmenningin mátti
heita sokkin ofan í; 2) ákafa aukningu (og ofvöxt) viður-
kenningarinnar á gildi og rétti kynferðislífsins; 3) botnsköfu
vigbúnaðarviðhorfs stórveldanna, sem ekkert skilur undan, er kom-
JÖRÐ cq