Jörð - 01.02.1940, Blaðsíða 60

„Æ — minnist þér ekki á þær!
Ég er búin að hrúga þeim sam-
an í stóreflis, brúnan umbúða-
pappír og troða þeim upp í súð-
arherbergi.
„Jæja, hver er Jane Fowler?“
endurtók ég brosandi.
„Hún er mágkona mín; systir
mannsins míns heitins, og giftist
verksmiðjueiganda norður í
landi. Það eru mörg ár, síðan
hún missti manninn. Hún er
mjög vel efnum búin.“
„Og hví er hún krossinn yð-
ar ?“
„Hún er virðuleg, hún er á-
lappaleg, hún er sveitó. Hún sýn-
ist fullum tveimur áratugum eldri
en ég, og svo er hún viss með
að segja hverjum, sem heyra vill,
að við séum skólasystur. Hún
er yfirgengilega ættrækin og þar
sem hún á enga nákomna á lífi
nema mig, þá getið þér rétt nærri
um ástandið. Þegar hún kemur
til Lundúna, þá rankar það ekki
að henni, að til mála komi, að
gista annarsstaðar en hjá mér
— hún vill ekki fyrir nokkurn
mun .særa tilfinningar mínar —
og stendur svo við í þrjár til
fjórar vikur. Og hér sitjum við
og hún prjónar og hún les.
Stundum krefst hún þess, að fá
að bjóða mér til dögurðar á Cla-
ridge*, og þar er hún eins og-
álfur út úr hól, og allir, sem
ég sízt vildi láta sjá mig þá, sitja
einmitt við næstu borðin. Á leið-
* Veglegt veitingahús í Lundúnum.
58
inni heim talar hún svo um, hvað
hún hafi gaman af að bjóða mér
svolítið út. Og svo útbýr hún
mér með eigin höndum tehettur,
sem ég neyðist til að nota, á
meðan hún dvelst hér, og alls-
konar undirbreiðslur á borðstofu
borðið.
Frú Tower varð að anda sem
snöggvast.
„Ég hefði nú haldið, að kona
með yðar snoturleik (takt) væri
ekki í ráðaleysi með vandamál
af þessu tagi.“
„Ja — sjáið þér til: mér eru
allar bjargir bannaðar. Hún er
svo ósegjanleg vinaleg. Þetta er
hjarta úr gulli. Hún er þraut-
leiðinleg, en ég vil fyrir engan
mun láta hana verða þess
vara.“
„Og hvenær er hennar von?“
„Á morgun."
Frú Tower hafði varla sleppt
orðinu, þegar heyrðist í dyra-
bjöllunni. Það var að heyra svo-
lítið uppnám frammi í forstof-
unni og einni eða tveimur mín-
útum seinna tilkynnti „kjallara-
meistarinn":
„Frú Fowler.“
„Jane!“ æpti frú Tower upp
yfir sig og spratt upp. „Mér datt
ekki í hug, að þú kæmir í dag.“
„Kjallarameistarinn segir mér
það. En það er ábyggilegt, að
ég tiltók þenna dag í bréfinu."
Frú Tower er nú búin að jafna
sig.
„Það gerir heldur ekkert til.
Alltaf hjartanlega velkomin!
JÖRÐ