Jörð - 01.11.1941, Page 64

norskur skíðamaður margra Þjóðverja maki í smáskæru-
hernaðinum ]iar. Aftur á móti var samband liersveit-
anna innbyrðis afarslitrótt; sömuleiðis samband þeirra
við yfirberstjórnina. í fjalllendi Vesturlandsins og á Þela-
mörk gekk Þjóðverjum sérlega tregt að „hreinsa til“.
Þjóðverjum bættist daglega sægur af hermönnum og
bergögnum, er komu bæði í lofti og á legi. Fjöldi þeirra
fórst á sjónum, en þeir urðu þó brátt miklu liðfleiri en
Norðmenn. Víglína var um liríð mynduð yfir mynni dal-
anna miklu austanfjalls. En þegar ekki þótti fært að
halda benni lengur án undanhalds, neituðu margir pilt-
anna að verða við fvrirskipuninni og urðu eftir í skóg-
unum og liéldu uppi smáskærubernaði. — Þrír norskir
bílstjórar vestanfjalls óku 150 Þjóðverjum fyrir björg,
sem kennd eru við Vilhjálm II. Þýzkalandskeisara.
Það var uppbaflega ætlun norsku berstjórnarinnar að
reyna að taka Þrándbeim fljótlega aftur og í því tilliti
var bin ágæta vörn Vestlendinga mjög þýðingarmikil.
Með tilliti til þessarar áætlunar mun það og liafa verið,
að bandamenn settu lið á land beggja megin við Þránd-
lieim — i allmikilli fjai-lægð að visu. Jafnframt var bú-
izt við enskri flotaárás á Þrándheim. En úr benni varð
aldrei og vfirleitt ekki úr neinni árás af bálfu Norð-
manna og bandamanna þeirra á þýzka berinn þar. Liðs-
sveitir bandamanna Norðmanna revndust ekki aðeins fá-
mennar, lieldur og lítt æfðar og illa vopnum búnar, því
þær misstu svo mikið í loftárásum Þjóðverja. Þær lirukku
því ekki einu sinni til að bjálpa Norðmönnum til að balda
Dalalínunni, livað þá til að ráðast á Þrándheim án lijálp-
ar brezka flotans. Voru bjálparsveitirnar álíka varnar-
lausar gegn binum óskaplegu loftárásum og Norðmenn-
irnir sjálfir.
Mannfall Norðmanna var allt fvrir þetla lítið. Þeir
kunnu til blítar að nota sér alla staðháítu, sömuleiðis
skíði sín og riffla. En aðstaðan varð æ ískyggilegri. Her-
stjórn Þjóðvei'ja var „með sínu lagi“ og menn sína spai'-
aði bún ekki né heldur vélar, I lok Aprílmánaðar sneru
498 jörð