Jörð - 01.11.1941, Qupperneq 88

búa undir liægri en jafnri framsókn hinna norsku og
pólsku liersveita.
MAJ gáfu Þjóðverjar út nýjar tilskipanir til borg-
aranna. Hús, er liöfðu útsýni til sjávar, varð að
rýma; bannað var að koma niður að höfn. 27. Maj kom
áhlaupið, og áttu víst Þjóðverjar tæplega von á því al-
veg svo fljótt.
Það vildi þannig til, að ég var staddur uppi í spítala
um kvöldið. Sáum við þá, ofan af þalci, enskan flota koma
inn fjörðinn með flugvélafylgd. Ég liringdi upp í allar
áttir. Hálfri stundu síðar tóku sprengikúlurnar að falla.
Við liöfðum búist við „fæðingarhríðum“, er lausnardag-
urinn rynni uppi, en samt urðum við agndofa af ofsan-
um í árásinni. Nóttin var eins og ein óskapleg sprenging.
Við höfðum ágætis yfirlit yfir það, sem gerðist, frá
þaki spítalans og efri hæðum, því hann liggur hátt og
frjálst, Ekki vantaði leiktjöldin, þvi purpuralitinn, sem
þá var á fjöllunum, sér enginn nema i Norðurlandi.
Þegar sprengikúlurnar tóku að þjóta yfir skólann, fór
mér ekki að verða um sel, því ég liafði komið konu minni
og barni fyrir i rektorsíbúðinni, sem var þar skammt frá.
Við sóttum því allt fólkið þaðan í bíl, en þegar við vor-
um aftur komnir upp í spítala, fór þalcið af rektorshús-
inu. Þjóðverjar höfðu sínar sterkustu stöðvar í skógar-
jaðrinum, og þangað beindu herskipin skothríð sinni aðal-
lega, er fram í sótti, og dró þá úr skothríð Þjóðverjanna.
Undir miðnættið réðu Bretar til landgöngu og mátti
sjá, að barist yrði í návígi. Við vorum utan við okkur af
æsingi og létum ekkert á okkur fá, þó að sprengjubrot
lenti í lierberginu, sem við stóðum í. Yfirleitt ríkti næsta
kynlegt hugsarástand á spítalanum þessa nótt. Sjónauk-
ar komu í Ijós, sem enginn hafði vitað um, og skiptust
Norðmenn, særðir Þjóðverjar og særðir Bretar á um að
nota þá í nokkurskonar sameiginlegum áhuga.
Klulckustund eftir landgönguna tók heldur að sljákka
í verstu látunum. Þýzkir herflokkar hörfuðu suður úr
522 jöbð