Syrpa - 01.04.1919, Blaðsíða 18

14
S Y R P A
inu, ef hann sæi hana á ný. — ESa hvað segirðu um þaS?
HeldurSu annars aS hans hágöfgi vilji lúta svo lágt, og gjörast
hestasveinn? ”
“Nú veit eg ekki," sagSi eg; “en eg skal minnast á þetta
viS hann fyrir þig. Eg veit svo mikiS, aS hann hefir ekkert
sérstakt fyrir stafni, nú sem stendur. Og hann hefir talaS um
þaS, aS fara heim til Islands næsta vor. — En hvaSa laun viltu
gefa honumV’
“Hinn vitri Salómon kongur segir þaS einhversstaSar,”
sagSi O’Brian og nuggaSi nefiS, “aS heimskur maSur gefi jafn-
an skjótan úrskurS. Og mitt svar er þetta: eg skal gefa honum
einn dollar á dag og fæSi. Veit eg samt mikiS vel, aS glík laun
eru tæplega konungi bjóSandi nú á dögum. Þó munu þeir
Alfred mikli, og Pétur hinn ríki, og Brian (Brjánn) hinn góSi
íra konungur hafa unniS fyrir lægri daglaunum, þegar þeir voru
þjónar. — En satt aS segja get eg ekki borgaS hærri daglaun
en þetta, því aS eg fæ aS eins fimm dolara á dag fyrir hverja
tvo hesta; og þegar laun vagnstjórans (ökumannsins) og fæSi
hans og fóSur hestanna er dregiS frá, þá er ekki svo mikiS eftir
— ekki sízt ef eitthvaS slitnar og brotnar, eSa ef hestur meiSist
eSa drepst. ”
“En hvaSa kaup á eg aS fá?” sagSi eg.
“Þú, sonur minn,” sagSi O’Brian og varS píreygSur,
“skalt líka fá einn dollar á dag og FæSi og — föSurlega blessun
mína í kaupbæti. Og máttu þá vel viS una. Þetta verSur
skemtiför hin mesta, og eins líklegt, aS viS fáum aS rata í æfin-
týri nokkur, sem viS 'höfum gaman af; því aS viS erum allir
fæddir æfintýramenn."
“ViS skulum þá fara fram og tala viS hann herra Hámann,”
sagSi eg, “og vita, hvaS hann vill gjöra fyrir þig í þessu efni.”
ViS gengum svo yfir í herbergiS til BarSa, og gjörSi eg
hann kunnugan herra O’Brian, og var broslegt aS sjá þá heilsast.
Sá eg þá glögt, aS báSir voru þeir miklir leikarar. hvor á sína
vísu. Getur þó enginn hugsaS sér ólíkari menn í sjón og vexti
og látbragSi. Samt voru þeir svo líkir í róm, aS þaS var eins
og þeir væru aS herma hvor eftir öSrum. Hjá báSum var rödd-
in djúp og karlmannleg og meS köflum næstum drynjandi. En
manni fanst þaS eSlilegt, aS slík rödd kæmi úr hinum mikla
búk O’Brians; aftur á móti var eins og manni fyndist þaS næstum
óviS'kunnanlegt, aS heyra svo dimman og digran drynjandi róm
koma úr hinum litla og væskilslega líkama BarSa Hámanns.