Syrpa - 01.04.1919, Blaðsíða 68

64
S Y R P A
bergjanna í húsinu, alveg eins og
þaS hefSi elt mig.
Þau gátu enga skýringu gefiS
um þaS, af hverju þaS stafaSi;
þau sögSu, aS þaS væri ekkert
nema hljóS, og gerSi engum
manni mein.
ÞaS getur vel satt veriS, en
hvaS er þaS í hinum ósýnilega
heiini, eSa á landamærum Iífs og
dauSa, sem þetta ónotalega hljóS
táknar ?
Islendingur í gu<5atölu.
Eins og vikiö er að lauslega í
,Ferðaminningum“ mínurn (bls. 62
—,63), kyntist eg í Dresden manni
uokkrum, Jacobsen að nafni, norsk-
um að þjóðerni,, Hann var dýra-
fræðingur. llafði hann farið viða
um lönd og höf til að kynnast lifn-
aöarháttum dýra og viltra manna
og safna uáttúrugripum og menn-
ingarmenjum frumþjóðit, Meðal
annars liafði hann ferðasf mjög um
nyrzta hluta Norður-Ameríku, kynt
sér dýralíf þar og dvalið langdvöl-
um meðal Eskimóa og lndíána
þeirra er þar hafast við, Þegar eg
kyntist þessum manni, var hann
umsjónarmaður dýragarösins í Dres-
den. Seinna skrifaði eg honum.
Var hann þá í þann veginn að láta
af starfi sínu við þennan dýragarð,
en taka viö yfirumsjón dýragarðs-
ins í Hamborg, sem ereinn af fræg-
ustu og fjölskrúðugustu dýragörð-
um heitnsins, Bréfið, sem eg fekk
frá honuui, er nú glataö, eg místi
þaö — ásamt ööru — í húsbruna
22, jan. 1910. En það hafði ekki
heldur annaö aö geyma ep staðfest-
ing á sögu þeirri, er hann sagði
mér í Dresdén, og engu við hana
að bæta,
Sagan var á þá leið, að þogar Ja-
cobsen var á ferð um norðurbluta
Norður Ameríku, rakst hann þar á
Indíána-kynstofn, sem hélt sig norð-
arlega i fjall-lendinu í ríkinu British
Columbia í Norðvestur-Canada,
ekki all-langt frá Kyrrahafsströnd-
inni, og dvaldist með honum um
hríð. Kynstofn þessi var áöur
sára-lítið eða alls ekki kunnur, og
alveg ósnortinn af menningu hvítra
manna. Þaö voru friðsamir menn,
spakir og skýrir, og mundu sögu
kynstofnsins óralangt aftur í tím-
ann. Sögðu þeir Jacobsen það,
sem nú skal greina.
Eitt sinn hafði kynstofninn búið
austur við haf, austan við ,,vötnin
miklu“. Það var löngu, löngu áð-
ur en nokkrir hvítir menn konui til
Ameríku. Síðan höfðu þeir smá-
þokast vestur á við undan ófriði
bæði hvítra manna og rauðra, og
loks numíð staðar þar sem þeir
voru nú.
En meðan þeir bjuggu austur við
haf og löngu áður en þeir fluttust