Syrpa - 01.04.1919, Blaðsíða 73

R P A
S Y
meöan hann var aö gera kaupsamn-
ing-a af eiuhverju tagi, þá mætti
reiöa sig á, aö hann segði satt,
Kínverjar trúa því, aö það boði ó-
hamingju alt árið, ef maöur hnerrar
á nýársdagskvöld. Japanar álíta
að einn hnerri þýði það, að einhver
talar vel um mann, tveir, að einhver
talar illa um mann, en ef að maður
hnerri þrisvar slnnurn, þá sé maðnr
veikur.
Þegar lndíánar veikjast og hnerra,
halda þeir aö þaö sé af völdum íllra
anda; og til þess að komast hjá því
aftur, þarf ekki annaö en aö skilta
um nafn, þegar veikin er bötnuö.
Rétt-trúaöur Brahmatrúarmaöur
grípur um hægra eyr.að, þegar hann
hnerrar. Orsökin til þess er sú, aö
hann heldur, aö illir andar komist
inn í líkama mannsins um eyrun, og
þaö aö bera hendina fyrir eyraö er
til þess, að varna þeim inngöngu,
Á Frakklandi höföu menn þann
sið í fyrri daga aÖ taka ofan, þegar
einhver hnerraöi, og svo tók sá, sem
hnerraði, sjálfur ofan, þegar hann
var búinn. Sá siöur, að taka ofan,
þegar einhver viöstaddur hnerraöi,
átti sér líka staö á Englandi á l7.
öld.
í Síam trúa meun þvi, aö guðirnir
séu jafnt og stööugt að fletta viö
blööunum í bók, sem góðverk
mannanna og syndir séu skráö í,
og hvenær sem kemur aö einhverj-
um sérstökum manni, hnerrar sá
hinn sami, þar heilsa menn hver
öörutr. meö þessum oröum : ,,Megi
dómurinn veröa þér hagstæöur“,
Einu sinni þegar Xenophon var
að ávarpa hertnenn sina, hnerraÖi
einhver þeirra, og varö honum þá
69
að oröi, að himnaföðurnum, Seifi,
heföi þóknast aö gefa sér merki um,
aö þeir væri að berjast fyrir réttu
málefni.
í Wales voru hnerrar skoöaöir
setn ólánstnerki, en annarstaðar í
Noröurálfunni þóttu þeir fremur
lánsmerki ef þeir uröu ekki of
miklir,
,,Hreinlœti'ö gengur nœst
g u<5hrœ<5slu7ini.11
Hið alkunna máltæki, sem oft er
eignað Wesley: ,,hreinlætið gengur
næst guöhræöslunni11, mætti vel
kallast viötekið trúaratriöi meöal
siöaðra þjóða, segir blaöiö Medical
Record. ,,Fólk hefir óbeit áóhrein-
indum og einkanlega óhreinlæti,
setn stafar af ónógri hiröingu á lík-
amanum. Þessi óbeit er góð, en
hún ætti ekki að fara út í öfgar“.
Þessi orð eru tekin úr ritgerö eft-
Ir Dr. Frank Barendt í Liverpool, í
Medical and Chirurgical Journal.
Ritgerð þessi fjallar um of ntikla
sápu notkun. Dr. Barendt heldur
því fram', að ýmsir hörundskvillar,
sérstaklega á börnum, stafi af því.,
aö of mikil sápa sé notuð ; þar á
meöal telur hann hreisturkenda
bletti á andlitum barna. Hjúkrun-
arkonur, segir hann, aÖ noti alt of
mikla sápu á sjúklinga, einkum þá,
sem liggja rúmfastir, þegar útgang-
ur úr húöinni er hægfara, og of mik-
ill burtþvottur hörundsfitunnar ger-
ir húöina sára og snarpa“,
Hið viökvæma hörund nýfæddra
barna veröur oft fyrir of mikilli ert-
ingu, þegar .það er núiö meö sápu
og vatni. Dr. Barendt segir, aö