Syrpa - 01.04.1919, Blaðsíða 42

38
S Y R P A
í kastala sínum hjfi Doebling, skamt
frá höfuðborg Austurríkis, Hann,
eins og langafi bans, Georg þriðji,
misti vitið þegar hann var gamall
orðinti.
Georg þriðji var ekki undir álög-
um svissnesku bóndakonunnar, Se-
nilis, sem á að hafa leitt ógæfuna
yíir son hans og ætt hans, og frá
Georg þriðja liafa hertogarnir geð-
veikina, sem svo ofi hefir gert vart
við sig í ætt þeirra. Um það, livers
vegna hertoginn af Cumberland
varð fyrir reiði kerlingar, er þessi
saga sögð:
Ernest hafði svissneskan herberg-
isþjón, er hét Senilis. Dag einn
fanst þjónninn, sem var í miklum
metum hjá húsbónda sínum, dauður
í einum ganginum í St. Jarnes höll-
inni. Það kvisaðist, að hertoginn
mundi hafa valdið dauða hans, en
kviðdómurinn, sem rannsakaði mái-
ið, gaf þann úrskurð, að þjónninn
hefði dáið af völdum einhvers óþekts
manns Sjálfur hélt hertoginn því
fram, að þjónninn hefði framið
sjálfsmorð; en það var almannaróm-
ur, að honum mundi kunnugast um,
hvernig á dauða hans stæði,
Þessi orðrómur barst til eyrna
móður þjónsins, sem Atti heima í
einhverjum afdal í Alpafjöllunum.
Kerling fór ein síns liðs alla leið til
Lundúna og settist við kastalahlið-
ið, þar sem hertoginn bjó, og beið
þar unz hún náöi fundi hans, Þegar
hún sá hann, féll hún á kné og þreif
f frakkaiaf hans, svo að liann skyldi
ekki komast burt; síðan þuldi hún
verstu formælingar og særingar yfir
honum og öllum afkomendum hans.
Hvort sem hertoginn hefir verið
sekur eða ekki, og hver áhrif sem
forntælingar kerlingar kunna að
hafa ha't á hann, trúir fjöldi fólks,
bæði á Englandi og.í öðrnm lönd-
um Norðurálfunnar þi i, að æði
hinna núveiandi hertoga sé alleið-
ingar þessara sorglegu atburða, er
skeðu snemma á 19, öld,
Ernest hertogi varð konungur í
Ha nnover, sem var eitt af konungs-
ríkjunum á Þýzkalandi, eftir dauða
Vilhjálms bróður síns. Hann var
aldrei ánægður með konungsríki
sitt og þráði að komast til valda á
Englandi. Hann gerði tilraun til
að steypa bróðurdóttur sinni, Victo-
ríu, átján ára gamalli, af veldiss tó.li-
Börn hans urðu hvert öðru ógæfu-
sarnara, Sonur hans, Georg, er
varð konungur í Hanover, varð
blindur, og var jafnan nefndur
blindi konungurinn, Stjúpdóttir
hans, Solms prinsessa. varð einn-
ig blind,
Georg konungur varð fyrir lleiri
raunum. Árið 1866 var hann rænd-
ur ríkinu, eignum sínum og heimili,
Vilhjálmur fyrsti Þýzkalandskeisari,
þá að eins konungur Prússlands,
lagðl Hanóver undir sig og tók um
leið fimtán miljónir dollara, sem
voru eign Georgs sjálfs. Georg
mótmælti þessu athæfi, sem von
var, en varð að flýja úr landi, Ilann
settist að í Vínarborg, og það sem
eftir var æfinnar hótaði hann Vils
hjálmi öllu illu og formælti honum,
en alt árangurslaust,
Einn af frændum Georgs kon-
ungs féll í einvígi við Alfred Wedel
greifa, er var við hirð Austurríkis-
keisara, og var það trú manna, að
bölbæuir svissnesku kerlingarinnar,
hefðti einnig hrinið á honum.