Syrpa - 01.04.1919, Blaðsíða 35

S Y R P A
31
m
□ □ c

D
Gamli ruggustóllinn.
Eftir Bergthor Emil Johnson.
Vorsólin var aS síga hægt í
vestri. Hún helti geislaflóSi sínu
yfir borgina, og gerði þetta kyi'-
láta vorkvöld dýrSlegt og liress-
andi. Göturnar voru fullar af
fólki, allir voru xíti aS skemta sér
í góSa veðrinu og njóta svalandi
vorgolunnar.
Eg gekk í hægSum mínuin ofan
eftir götunni og liorfSi á fjöld-
ann, sem streymdi aS hinuin
ýmsu skemtistöSum boi'garinnar.
Eg var á leiS til vinar míns, sem
var kominn til borgarinnar fyrir
tveim dögum, eftir mánaSar burt-
veru.
Þegar eg kyntist honum íyrir
tveim árum, var hann umsjónar-
maSur hjá einu af n'kasta verzl.
unarfélagi borgarinnar, og á.tti
stóran hlut í því. Um fyrri æfi-
íeril hans vissi eg ekkei-t, og hugs-
aSi heldur ekki um þaS, því þaS
var maSnrinn sjálfnr sem hreit
mig. ÞaS var eitthvaS við hann,
sem strax hafSi áhrif á mig.
Mér fanst hann ólíkur öSrurn
ungum mönnuin, sem eg liafSi
kynst, og eftir því sem eg kyntist
honum meir, sá eg mannkosti
hans betur og betur.
Og nú var hann giftur, og kom-
inn aftur til þess aS ,taka viS
Störfum sínum, eftir aS hafa eytl
hveitibrauSsdögunum í helztu
stórborgum Bandaríkjanna. Eg
þekti hina ungu konu lians lítið,
en þaS sem eg þekti liana, sann-
færSi mig um, aó vinur minn
hafSi valiS rétt. Hún var ung
og fögur og framferSi hennar eitt-
hvaS svo aSlaSandi og látlaust,
aS þaS var eins og hún væri
strax orSin tryggur vinur manns,
sem hægt væri aS frúa og treysta.
Eg var kominn aS húsinu. ÞaS
var stórt og vandaS og stóS í
bezta liluta borgarinnar. HafSi
vinur minn keypt þaS fyrir stuttu
og látiS setja í það kostbæra hús-
muni, og lét hann ekkert ógert
til að liafa þetta framtíóar heim-
ili sitt, sem allra vandaóast. Eg
hringdi dyrabjöllunni og kom
vinur minn sjálfur til dyra,
Hann tók fast og innilega í liönd
mér, eins og vandi hans var til.
SíSan leiddi hann mig inn í setu-