Tíbrá - 01.01.1893, Qupperneq 17

13
»Nei«, sagði Tómas, »en þegar jeg verð stór,
get jeg það«.
»0g hvers vegna geturðu ekki gert það strax?«
sagði hrafninn, »og horfði til hinnar hliðarinnar,
og leit á Tómas með hinu auganu«.
»Af því jeg hef ekki lært það«, svaraði
drengurinn.
»Hæ, hæ«, sagði hrafninn, »dustaði vængi
sína og hoppaði upp. Hann verður að læra
að byggja húsið, þessi vitri drengur. Þetta er
fallegur drengur; þetta er gáfaður drengur!«
Þegar hinir hrafnarnir heyrðu þetta, veifuðu
þeir vængjunum líka, og hrópuðu krá, krá,
krá, hærra en fyr. »Enginn hefur kennt mjer
að byggja liúsið mitt«, sagði hrafninn,' þegar
þeir voru aptur orðnir rólegir. »Jeg kunni
undir eins að gera það, og sjáðu, hversu fallegt
húsið mitt er; jeg kom sjálfur með allar spít-
urnar, sem eru í því, jeg flaug með þær i
neíinu, og sumar af þeim voru mjög þungar;
en jeg hlifi mjer ekki við að vinna. Jeg er
ekki líkur lötum dreng«. Og hrafninn hristi
höfuðið og leit svo biturlega til Tómasar, að
honum fannst, eins og að skólakennarinn horfði
á sig, og hann varð liræddur.
»En það eru íieiri hlutir til í lieiminum en
hús« sagði Tómas.
»Jú vissulega« sagði hrafninn, »jeg var ein-