Tíbrá - 01.01.1893, Qupperneq 19

15
steinura; það er mjög heimskulegt athæfi. Jeg
spurði eiraragis að, hvort þú værir barn, af þvi
að undir eins og hrafninn getur gengið einsara-
all, þá aflar hann sjer fa^ðu«.
»Það skal jeg líka gera, þegar jeg er orðinn
stór«, sagði Tómas. »Jeg skal þá læra, hvernig-
jeg á að fara að því«.
»Jeg er alveg hissa«, sagðí hrafninn. »Þú
þarft að læra mikið, áður en þú verður eins
vitur og hrafn«.
»Það er satt«, sagði Tómas og bcyf ði höfuðið
niður á bringuna. »En nógur er tíminn«.
»Það er jeg ekkert viss um«, sagði hrafninn.
»Þú ert eins stór og 20 hrafnar, og þó hefur
þú ekki vit á við einn þeirra. Það er fallegt
að iiggja svona í grasinu allan daginn. En sá
heimskingi! Farðu i skólann! farðu í skólann!
farðu í skólann!« Allir hrafnarnir tóku undir
með honum, og gerðu svo mikinn hávaða, að
Tómas tók bækur sínar til að henda í þá; en
þeir fiugu hærra upp í trjeð og hrópuðu, krá,
krá, krá, þangað til að Tómas vildi ekki heyra
það lengur, tók um eyrun og hljóp heim að.
skólanum, eins fljótt og hann gat. Hann konr
^tógu snemma og kunni vel það, sem hann átti
að læra, og fór svo lieim ánægður, af því að
skólakennarinn sagði, að hann liefði verið góð-
ur drengur. Þegar hann gekk fram hjá sama
trjenu, sat gamli lirafninn í því, en leit ekkí