Tíbrá - 01.01.1893, Qupperneq 27

23
hann fyrir hlýðnina«. 0g hann sagði við þá
Einar og Sigurð, að þeir hefðu hagað sjer vel,
því það væri ragmennska að breyta eptir öðr-
um, þegar það væri rangt, það sýndi, að sá
væri ósjálfstæður, sem slíkt gerði, og sá sem
forðaðist hið illa, aðhylltist hið góða og fagra.
Og við þær Margrjetu og Björgu sagði hann,
að þær hefðu gert vel, og þeir sem væru hjálp-
samir við aðra, gleddu guð sinn.
En foreldrar hinna barnanna hryggðust, þeg-
ar þeir heyrðu, hvað slæm þau hefðu verið, og
sögðu, að þau skyldu ekki aptur fá að leika
sjer úti í stekkjartúninu með góðu börnunum
hans nágranna síns; og þau skömmuðust sín
fyrir að eiga svo slæm börn.
Eptir þetta var farið að rýja fjeð; for-
eldrar góðu barnanna áttu ekki nærri því eins
margar kindur að rýja, eins og sumir hinir;
en hverjir haldið þið, að haíi verið rikastir, þeir
sem áttu slærnu börnin og miklu ullina, eða
þeir sem áttu góðu börnin og litlu ullina?«
Hvað segið þið um það, börn mín ?
Sum arg'j afi rnar.
»Sólin er nú í allri hátign sinni að ganga
undir, og deyjandi bjarmi hennar breiðir eins
konar friðarblæju yflr lög og láð. Náttúran
er sannkölluð fyrirmynd laga þeirra, sem við
dauðlegir menn lútum, enda eru það sömu lögin.