Tíbrá - 01.01.1893, Qupperneq 60

6G
Þannig rnissti hann bæði líf og eignir á
hryllilegan hátt.
Alinætti gxiös og’ vanmáttur mannanna.
iÞýtt).
Knútur ríki var auðugur og voldugur kon-
ungur, er stýrði bæði Danmörk og Englandi,
og því fór fyrir honum, eins og altítt er um
konunga, að smjaðraðar, er sáu sinn hag í að
komast í mjúkinn hjá honum, lofuðu mjög tign
hans og veidi. En Knútur gerðist þó eigi
dramblátur, því að hann vissi, að vald sitt hafðx
hann af drottni þegið og að móti honum orkaði
hann ekkert. Einhverju sinni, er hann gekk
fram með sjónum, hrósuðu hirðmenn hans hon-
um mjög, eins og þeir voru vanir. Meðal ann-
ars sögðu þeir, að öll lönd og höf lyti honum.
Konungur svaraði eigi, en sýndi þeim brátt,
hversu satt þeir sögðu. Hann ljet því næst
sækja stól og settist niður á stóliun. Það var
aðfall og sjórinn íiaut því langt á land upp.
Þá mælti konungurinn þessum orðum til sjáv-
arins. »Sær! Jeg sithjer á landamærum mínum
og þú ert mín cign, og engum hefi jeg enn
látið óhegnt, er dirfzt hefir að brjóta á móti
boði mínu; jeg býð þjer því að snerta ekki fald
klæða minna«.
En vatnið, er að eins hlýðir lögmáli því, er
drottinn hefur sett, rann jafnt og þjett áfram,