Tíbrá - 01.01.1893, Blaðsíða 62

58
framarlega sem þeir vilja halda hylli minni og
velgengni sinni.
Fyrsti peningurinn, sem jeg’ eignuöist.
(Þýtt).
.Teg man rojög vel eptir, þegar jeg var ung-
nr, að ]eg eignaðist gullpening. Jeg man lika
eptir, að jeg var í vandræðum með að geyma
hann. Þá er jeg fór um göturnar, var jeg
-einlægt að láta hann ýmist i þennan vasann,
ýmist í hinn, því að jeg var svo hræddur um
íið missa hann. Um síðir kom jeg þangað, sem
verið var að halda uppboð á bókum. Jeggekk
inn og leit í kring um mig og gekk aðborðinu,
rjett í því er farið var að bjóða upp tvær stórar
'bækur. Það, var veraldarsagan. Jeg stakk
hendinni í vasa minn og fór, velti gullpeningn-
um á ýmsar hliðar, og var að hugsa um, hvort
hann mundi duga fyrir veraldarsöguna.
Nú var farið að bjóða, og jeg herti mig upp,
að bjóða líka.
»Hæ, hæ! litli maður!« sagði uppboðshaldar-
inn. »Ertu ekki ánægður með minna en alla
veröldina?«
Þeir, sem voru að bjóða á móti mjer, fóru
nú að virða mig fyrir sjcr, og þar eð þeir sáu,
að mig langaði að eiga bækurnar, hættu þeir
að keppa við mig, og injer var slegin »vcröldin«
fyrir lágt verð.