Tíbrá - 01.01.1893, Qupperneq 66

02
meðan þeir liirða ekki um stærsta tciknið, sem
er drottinn vor Jesús Kristur, sem hefur gefið
sjálfan sig út fyrir oss. En sá guð, sem sjer og
þekkir allt, þekkti og Gideons hreinu og alvar-
legu trú, en jafnframt þennan veikleika hans.
Og hann Ijet segja honum, að hann skyldi
ganga þessa nótt til herbúða Medianita, og
hafa svein sinn Púra með sjer, og þar skyldi
hann fá teiknið.
Vor miskunnsami faðir er opt svo eptirláts-
samur, að hann veitir oss ýmsar bænir, þegar
hann sjer að vjer gieðjumst af þeim, og það
ætti að knýja oss til þakklátssemi.
.Jeg sje í anda, þegar þeir Gideon læðast nið-
ur hæðina í kyrð næturinnar. Hermennirnir
voru í fasta svefni, því þetta var um það leyti,
er fyrsti varðtimi var liðinn, og átti að fara að
skiptii um varðmenn. Þábarþarað, sem tveir
menn voru að tala saman; hvort heldur þeir sátu
við herbúðaeldinn eða annarstaðar, meðan siðasta
varðstund þeirra var að líða, vitum vjer ckld,
en til þeirm komu þcir Gideon, og hann heyrði
þá nefna sig og spá sjer sigri.
Þarna fjekk hann ósk sína uppfyllta.
■ Eptir þiið gengu þeir þaðan hljóðlega og upp
á hæðina, þar sem 300 hermenn lágu í leyni.
Og þeir svipuðust þá um yfir óvinaherinn, sem
var í fasta svefni, gengu síðan allir ofan liæð-
ina með skriðljós og bljesu ákaft í lúðra sína.