Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Qupperneq 13

13
Justus Jónasar, og baf> })á koma bift allra fyrsta
til Torgá, til að tala sig saman um þær trú-
argreinir, er {>eir skyldu fyigja fram á þinginu
í Agsborg. Guðfræftingar þessir, sem allir
voru mjög ákafir fyrirtrúarbragða frelsinu, brugðu
skjótt við, komu á ákveðnum tíma og settust
að lijá prestinum þar á staðnum. Jeir voru
allir glaðir í amla, nema Melankton; hann
var dapur í bragði, því hann kveið fyrir þeim
báska, sem bann þóktist. sjá fyrir, að búinn
væri liinum nyja lærdómi. Sat liann svo
fyrstu dagana fálátur, dapur og sorgbitinn,
þangað til honum var sagt eitt kveld, að mað-
ur væri kominn, sem vildi tala við liann. Me-
lankton stendur upp hugsjúkur, og ætlar út
til mannsins, en villist innan um húsið, oglend-
ir loks í berbergi því, þar sem prestskonan og
kona aðstoðarprestsins sátu með börn; láu sum
börnin á brjóstum mæðranna, en sum stóðu með
krosslögðum höndum við knjen á tþeim, og
höfðu eptir bænir, sein mæðurnar voru að kenna
þeim. Jað var eins og torfu ljetti af Melank-
ton, þegar bann sá börnin þarna; bann benti
niæðrunum, að þærskyldu lialda áfrain, en stóð
sjálfur og hlustaði á. Eptir því sem haiin stóð