Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Side 34

34
aöir eru öfundsverðir, {)á mundu menn opt veröa
varir við hugsýki og kvíöa hjá auðmönnunum,
og óánægju og gremju hjá höfhingjunum. Ein-
hverstaöar kreppir skórinn aö einum og sjer-
hverjum; en flestir foröast að gjöra uppskátt
fyrir heiminum sitt hið heimuglega böl, en bregöa
heldur utan á sig brosleitu bragði, til aö villa
sjónir hvor fyrir öðrum.
16. Kbtturinn i ruggunni.
Á árbakka nokkrum í Italíu stóð einu sinni
kotbær,og bjugguí honum fátæk hjón,eráttueina
dóttur. Hún var enn barn að aldri og lá í ruggu.
Á bænum var líka köttur, sein optast lá til fóta
barnsins, og sýndist vera mjög elsk að fivi.
Vor eitt í leysingum vildi svo til, að snjóflóð
hljóp niður úr fjalli, sem var fyrir ofan bæinn,
og fyllti hann með vatni. Allir sem vetlingi
gátu valdið, reyndu til að forða sjer og hlupu
út. ltuggan fór á flot í húsinu, og bar straum-
urinn hana fiegar út á ána. Meðan þetta gjörð-
ist svaf barnið; og var þar að auki svo ungt,
að það gat ekki gjört sjernokkra bugmynd um
þá hættu, sem það var í. 3?að hefði nú
líka verið fljótt útsjeð um lif þess, með því að
ruggan lieföi hvolfst, ef kötturinn hefði ekki