Sjómannadagsblaðið - 01.06.1998, Qupperneq 25

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
25
Sigríður Jónsdóttir forstöðukona og Kolbeinn Helgason skrifstofustjóri: „Oft
hugsum við um hvílíkan hqfsjó afminningum og visku þessir einstaklingarfara
með með sér. “
ekki látið mig dreyma um að ég ætti
eftir að vinna í svona glæsilegu og ný-
tískulegu umhverfi. Þarna voru allir í
einsmanns herbergjum og hjón í rúm-
góðum fbúðum. Enn eru nokkrir af
fyrstu vistmönnunum hjá okkur.
Lagt hafði verið að okkur að koma
suður sem fyrst og áttum við að geta
flutt inn í íbúð á Hrafnistu, en vegna
verkfalls sjómanna varð töf á að
byggingarefni fengist og dróst því úr
hömlu að íbúðin yrði tilbúin. Við
bjuggum því á þrem stöðum hér syðra
til að byrja með: Fyrst vorum við í
sumarbústað austur í Grímsnesi, þá
stuttan tíma í Ölvusborgum og loks í
nokkrar vikur vestur á Reynimel. Þá
fluttum við í íbúðina á Hrafnistu, þótt
hún væri hvergi nærri fullkláruð, og
vorum við Kolbeinn og dætur okkar
fyrstu íbúarnir þar. Við fluttum inn í
ágúst en starfsemin hófst ekki fyrr en
í nóvember. Það var nokkuð eftir-
minnilegur tími. Þá komu starfsstúlk-
urnar sem þrifu inn til okkar og
drukku morgunkaffið hjá okkur, því
ekkert eldhús var þá fyrir hendi á
heimilinu. Ég bakaði á hverjum degi,
svo alltaf var nóg með kaffinu, og
þarna áttum við mjög góða morgun-
stund um níuleytið. Enn starfa fjórar
af þessum fyrstu starfsstúlkum á
Hrafnistu.
Ég hef verið ákaflega heppin með
starfsfólk, en á heimili sem Hrafnistu
þarf gott starfsfólk, því þetta er erfitt
starf. Svo er heimilisfólkið ákaflega
gott, og sakna ég margra sem héðan
hafa horfið. Til dæmis finnst mér oft
mjög erfitt að sjá gamlar myndir af
ýmsum vinum mínum á heimilinu
sem eru farnir. Og oft hugsum við til
þess hvílíkan hafsjó af minningum og
visku þessir einstaklingar fara með
með sér, enda er það ekki síst alda-
mótafólkið okkar sem verið hefur að
kveðja.“
Auðlegð sem endist
„Forstöðukonustarfið á Hrafnistu
hefur verið mjög gefandi og skemmti-
*egt, þótt alltaf séu að vísu tvær hliðar
á öllum málum, en á heildina litið
hefur þetta verið mjög indælt og ég
hef átt góðar húsbændur, sérstaklega
minnist ég Péturs Sigurðssonar með
mikilli hlýju og virðingu. Einnig
Guðmundar Oddssonar, en hann var
til fjölda ára gjaldkeri Sjómannadags-
ráðs og var mjög traustur maður. Eins
mun ég minnast góðs samstarfs og
vináttu núverandi formanns Sjó-
mannadagsráðs, Guðmundar Hall-
varðssonar og hans meðstjórnenda.
Jú, víst er ég tekin að hugsa til
starfslokanna. Ég varð að vera heima
f tvo daga fyrir nokkru og var orðin
óþreyjufull að komast niður eftir, og
þá sótti sú hugsun á mig hvernig þetta
yrði þegar ég hætti að vinna. En eitt-
hvað hljótum við að l'inna okkur til
dundurs. Annars er það fyrst og
fremst þakklæti í garð alls þess góða
fólk sem ég hef átt samleið með sem
er mér efst í huga þegar ég hugsa til
starfslokanna. Það er lífsreynsla að
liafa fengið að verða því samferða,
bæði þeim öldnu og ungu, svo og hús-
bændunum. Það er auðlegð sem ég á
eftir að njóta meðan ævin endist.“
Leið aldrei betur — þrátt fyrir
„þrældóminn“
„Ég er fæddur að Hrappsstöðum í
Glæsibæjarhreppi þann 1. ágúst 1928
og voru foreldrar mínir Helgi Kol-
beinsson bóndi á Hrappsstöðum og
kona hans Guðrún Jónsdóttir. Glæsi-
bæjarhreppur er hluti af Akureyri í
dag, svo segja má að ég sé borinn og
barnfæddur Akureyringur, enda flutti
ég um tveggja ára aldur niður á Akur-
eyri.“ segir Kolbeinn. „Þar bjó ég svo
og við hjónin síðar fram að fimmtugu,
þegar við tluttum suður. Löngum var
ég við verslunar- og skrifstofustörf
nyrðra, en breytti til um tíma sam-
kvæmt fyrirmælum læknis míns, sem
vildi að ég færi út að vinna. Fór ég þá
á vertíð í frystihúsi í Vestmannaeyjum
að vetrinum, en vann á Raufarhöfn á
sumrum. Vor og haust var ég svo í
togaralöndunarflokknum hjá Útgerð-
arfélagi Akureyringa. Á þessu flandri
var ég í sex ár og þarf varla að taka
fram að heilsan tók miklum framför-
um, því þrátt fyrir allan „þrældóm-
inn,“ hefur mér aldrei liðið betur en
þessi ár. Svo var ég flekaður til að fara
að vinna að verslunarstörfum á ný hjá
bróður mínum Haraldi sem var þá
kaupfélagsstjóri á Akureyri og ílentist
þar fram undir fimmtugt."