Eimreiðin - 01.10.1940, Qupperneq 35

eimreiðin
KVÖLD EITT f SEPTEMBER
331
eina orð fylti herbergið með svo annarlegum hljóm, að það
leið nokkur stund, áður en hún hélt áfram. Dálítill klökkvi
í rödd hennar:
— Pabbi, þú sagðir áðan, að þið, sem eldri eruð, skilduð
okkur ekki unga fólkið, og það er víst alveg satt, en er þetta
ekki einmitt það, sem altaf hefur verið sagt og allir segja, að
altaf hafi verið sagt? Jú, það er það, pabbi. Við unga fólkið
erum víst alveg samskonar manneskjur upp og ofan engu
síður en þið, með alveg samskonar þrár og samskonar til-
finningar, og það, sem aldrei brej'tist og aldrei getur breyzt
í mannlegum tilfinningum er ástin til þeirra, sem eru okkur
góðir.
Hann varð algjörlega forviða á þessum orðum hennar og
hafði búist við alt öðru, er væri henni mest í hug á þessari
stundu. Hún hélt áfram:
— Kannske er það einmitt þess vegna, sem ég fór að gráta.
Þú hefur altaf verið mér svo góður, að það er sjálfsagt heimska
alð vera ekki sama um það, að þú ert elcki pabbi minn, en þetta
kom mér svo óvænt.
Það var ekki laust við, að þessi síðustu orð ætluðu að verða
henni um megn, en hún harkaði af sér strax og brosti um leið
°g hún strauk um veðurbarinn vanga hans.
— Þú hefur eiginlega bæði verið pabbi minn og mamma.
Hún gat ekki sagt meira. Ekki strax.
Hann sagði eldcert heldur, því að hann fann, að hún hafði
enn ekki talað út. Hann dáðist að henni, að festu hennar og
hörku, þvi hann skildi, að þessi orð, þetta umræðuefni hennar,
valdi hún aðeins til þess að koma ekki nærri því, er henni
hlaut að vera enn viðlcvæmara.
Og svo hélt hún þar áfram, er hún hafði hætt, eins og hún
hefði ekki orðið þess vör, að þráðurinn hafði slitnað:
"--------Og þess vegna skal enginn annar vera pabbi minn.
Hún hugsaði sig um örlitla stund og hélt svo enn áfram:
'— Og af þvi að þetta er nú orðið alt öðruvísi en ég hafði
hugsað mér, þá skal ég segja þér leyndarmál mitt, þetta sem
ég ekki vildi segja áðan og ætlaði ekki að segja þér strax.
Ótti þinn við kynningu okkar Arnars er alveg ástæðulaus;
þótt við höfum verið dálítið saman, þá er það ekki vegna mín.