Eimreiðin - 01.10.1940, Side 55

eimueiðin UM NÝFUNDNALAND OG SKULDABASLIÐ ÞAR
351
urinn höggvinn til að gerast hrávara handa tveimur miklum
pappirsverksmiðjum. Önnur er brezk, en hin bandaríksk. Þær
framleiða um 600 smálestir af pappír á dag, þegar bezt lætur.
Það hefur verið hert mjög á pappírsgerðinni síðan gjaldþrotið
varð, til þess að veita sem flestum fátæklingum atvinnu. Fyrir
þessa framtaksemi hefur þannig brugðið við, að síðustu árin
er Nfland farið að framleiða meira af pappír en af þorski,
en áður var þorskurinn ætið fremstur á blaði.
Þessu næst ber að nefna fossaflið í ám Nflands, sem eina
auðlindina mjög verðmæta, því víða hagar vel til að virkja
fossa og njóta góðs af vötnunum, sem árnar renna úr. Að-
eins fáir fossar eru enn beizlaðir. Þó eru i Labrador ennþá
fleiri og meiri fossar en á Nflandi. Einn fossinn þar er hærri
en Niagarafossarnir. Þar í landi er einnig mikill skógur og
niálmar dýrmætir víða í jörðu. En sá auður liggur ónotaður.
Landbúnaður Nflendinga er enn mjög stutt á veg lcominn,
en mun í framtíðinni flytja þjóðinni mikinn auð og blessun.
Eins og nú er, verður að sækja frá útlöndum megnið af allri
jurtafæðu og' kjötmeti.
Framvegis mun vafalaust sjávarútvegurinn verða, eins og
fyrri, stærsta atvinnugrein Nflendinga. Fiskináman í djúpi
hafsins, bæði við Nfland og Labrador, er svo mikil og auðug,
að ótrúiegt er að nokkur málmnáma finnist, sem taki henni
fram að verðmæti. Eins og nú er og verið hefur ætíð, má
se§ja. að auður sjávarins við Nfland hafi aðeins verið lítils-
háttar hagnýttur af hinum fjölmenna fiskimannalýð, sam-
anborið við það, sem orðið gæti. Fátækt og menningarleysi
hafa valdið því.
Öllum óltunnugum má sýnast furðulegt að land, jafn auð-
ugt að náttúrugæðum, skyldi komast í fjárþrot og þjóðin
lenda í örbirgð. Englendingar segja, að það hafi orðið vegna
þess, að landsmenn kunnu elcki að fara með sjálfstæðið, sem
Þeim var gefið. Eflaust er það rétt, en til þess lágu mörg önn-
ur rök, eins og seinna skal sýnt, og má strax benda á, að í
raun réttri var sjálfstæðið takmarkað. Auðæfi landsins höfðu
að mestu leyti lent á höndum enskra og amerískra auðmanna.
Þeir, sem auðguðust mest, áttu ekki heima í landinu eða fóru
°ft með auð sinn af landi burt. Landið átti engan þjóðbanka