Eimreiðin - 01.10.1956, Blaðsíða 29

SIGURÐUR NORDAL SJÖTUGUR
261
Loks er það frá Sigurði Nordal að segja, er mér þykir mest
um vert af öllu. Það er maðurinn bak við verkin. Sjálfur
hefur hann sagt, að sig hafi alltaf langað til að vera mann-
eskja. Þeir einir, sem eru Sigurði persónulega kunnugir,
skilja, hvað felst í þessum hógværu ummælum. Hann er ein-
stakt ljúfmenni í viðmóti, höfðingi heim að sækja og gefur
sér góðan tíma til að sinna gestum sínum. Með fám eða eng-
um er skemmtilegra að blanda geði. Hann er fjörugur í lund,
allra manna glaðastur. Betri förunaut getur ekki, hvort held-
ur er á fáförnum þjóðvegi eða um einstigi og óbyggðir.
Hann er brattgengur í bezta lagi, en gætinn í ógöngum, hef-
ur ávallt um eitthvað hugþekkt að tala. Engan veit ég hafa
eins mikið yndi af náttúrunni, dauðri og lifandi. Alls staðar
sér hann einhverja fegurð, en dáist einkum að hlýlegum stöð-
um, sem bjóða ferðamanninum faðm sinn og auganu hvíld.
^íér finnst Nordal að þessu leyti muni vera andlega skyld-
astur Jónasi Hallgrímssyni, er sá betur en nokkur annar, sem
vér höfuin sagnir af, yndisþokka árhvamms og bunulækjar,
eð’a André Courmont, sem „hafði vakandi auga á hverri blæ-
hreytingu á landi, lofti og legi,“ eins og Sigurður kemst að
°rði í áður nefndri grein um þennan ástsæla gest Fjallkon-
unnar. Án efa er þessi næmi meðfædd guðsgáfa að nokkru
leyti, en getur líka þroskazt við umhverfisáhrif, ekki sízt á
æskustöðvunum. Mér hefur dottið í hug, að Sigurður hafi
llutt þennan hæfileika eins og fleira gott með sér heiman úr
^atnsdal, einhverri fegurstu sveit landsins. Mig minnir, að
Se mjög hlýlegt á Eyjólfsstöðum, þar sem Sigurður fæddist
°g sleit barnsskónum. Þaðan fór hann ungur út í heiminn
111 eð vegarnestið frá foreldrum og ætt, hlýhug fóstru sinnar
°§ staðgóða fræðslu, er síra Hjörleifur Einarsson á Undir-
fel11 lét honum í té. Fóstrunnar og síra Hjörleifs hefur Sig-
Urður minnzt fagurlega í Áföngum og víðar. Giftudrjúg hef-
Ur sú þríheilaga heimanfylgja reynzt honum. Um áratugi
hefur hann eigi aðeins verið einn allra helzti leiðtogi vor
lslendinga í vísinda- og bókmenntalegu tilliti, heldur og stað-
skálda að leiða mynd Courmonts eins lifandi fyrir sjónir lesandans og
^Jgurði.