Eimreiðin - 01.10.1956, Síða 61
293
VESTUR-ÍSLENZKT SKÁLD OG LJÓÐAÞÝÐANDI
Ameríku, næstum hálfáttræður að aldri og aldrei hefur kom-
izt í sjónhæfi eða kallfæri við ísland.
Páll Bjarnason er í þeim fámenna hópi rnanna af íslenzku
kyni, sem fæddir eru vestra, er ort liafa á íslenzka tungu og
náð þar listrænum árangri. En jafnframt því sem hann hefur
náð eyi'um manna og athygli með ljóðum sínum á íslenzku,
ltefur hann iðkað ljóðagerð og þýðingar á ensku og með fyrr-
nefndri bók, Odes and Eclioes, hefur hann sýnt sig vera í
allra fremstu röð ljóðaþýðenda úr íslenzku á ensku. í bók
þessari er margt úrvalskvæða. Mest liefur hann þýtt eftir Einar
Benediktsson, 18 kvæði eða kvæðabrot, 43 bls., og St. G. St. 7
kvæði, 37 bls. Einnig eru kvæði eftir Þorstein Erlingsson,
Mattliías, Benedikt Gröndal, Davíð, Jón Helgason og Örn
Arnarson, svo að fáir séu nefndir. Sýnishorn væri gaman að
taka, en rúm leyfir það ekki. Þó vil ég setja liér lokaerindið
l,r kvæði Jóns Helgasonar, í Árnasafni:
„As letters must fade and the finest of bindings go rotten,
The farne that today is the rage will be quickly forgotten.
The Gordian Knot that we tie will in tirne come asunder.
The tombstone will crumble to dust and in silence go under."
Gg hér er lokaerindið úr Hvarf séra Odds á Miklabæ:
„And when they open the cloor next day,
At dawn, and look for a token,
Their master’s gear and gauntlets lay
In the grass, by the whip-stock broken.
Nor horse nor parson lias since been seen.
They say, while the folks were sleeping
An ogress down to her dark demesne
Had dragged them — and both is keeping."
Aður en lengra er haldið og grein verður gerð fyrir ljóð-
Um Páls, vil ég gera lítilsháttar grein fyrir skáldinu og ætt
hans, þótt kunnugleiki sé nijög af skornum skammti.
Árið 1845 býr í Víðidal á Fjalli í Möðrudalssókn Bjarni
Pálsson. Kona hans var Guðrún Brynjólfsdóttir bónda á Hóli
<l Hólsfjöllum Árnasonar. Synir þeirra eru fimm, Páll, Bjarni,
Stefán, Þorsteinn og Jóhannes. Bjarni bóndi var mývetnskur
ætt, sonur Páls bónda á Grímsstöðum við Mývatn Jóns-