Eimreiðin - 01.10.1956, Qupperneq 42

274
EIMREIÐIN
legu viðurstyggðar, sem var að festa rætur á heimilinu, en
hann beit á jaxlinn og reyndi að upphugsa vörn eða ráð, sem
duga mætti, þó að það vefðist mjög fyrir honum. — Hann
skildi ekkert í móður sinni, og tilfinningar lians gagnvart
henni virtust einhver kynlegur samhristingur af meðaumkun,
fyrirlitningu og harmi blandinni reiði. Á hinn bóginn byrjaði
hann strax að hata þennan aðvífandi mann — hann var ræn-
ingi, liann var þjófur. Það leyndi sér lieldur ekki, að Jóhann
las illskuna og andúðina í svipfari hans; en kauðinn kímdi
einungis og sýndist í mesta máta öruggur og sigurviss. Og hann
gerði meir en kíma, því að viki móðir drengsins sér út úr
eldhúsinu, ]rá raulaði náunginn gjarnan fyrir munni sér:
„Það á að strýkja strákaling,
stinga lionum ofan í kolabing."
Að vísu blíndi þá Jóhann á bugður og hringa vindlinga-
reyksins og lét eins og enginn væri nærri staddur. En dreng-
urinn skildi samt fullvel, hvað hann átti við-
Það stóð á sama, hvernig liann velti þessu fyrir sér: Fra
kristilegu og siðferðilegu sjónarmiði skoðað var það fullkom-
in óhæfa, en þar við bættist að tarna hlaut einnig að vera
öldungis réttarfarslega rangt, hugði hann, — það var sem se
óverjandi, hvernig sem á það var litið.
Ekki leið á löngu, þar til þriðja fyrirbærið blasti honum
við augum: Undirseta sem áður, en í tilbót vafði nú móðn'
hans handleggjunum um háls Jressarar mannfýlu. En þótt hann
stæði þau að verki, tóku {rau svo sem ekki snöggt viðbragð
að þessu sinni, leystu bara armlögin í hægðum sínum og h'kt
og dæstu ögn við, vegna þess ónæðis, sem þau urðu fyrir.
Þá var drengnum nóg boðið; hann Jrreif strokjárnið á eld-
húsborðinu og kastaði því eins og kraftar orkuðu í áttina til
þessa blygðunarlausa fants. En járnið hlunkaðist þó á gólhð
áður en skotmarki næði, svo að ekkert stórslys hlauzt af.
„Nonni — Nonni minn, hver ósköp ganga á fyrir þér, kjam
inn þinn?“ sagði móðir hans. „Réttast væri að ég ræki þel
löðrung fyrir óhemjuskapinn."
„Ó-nei, góða, láttu strákinn eiga sig, þetta er blessað barh.
sagði Jóhann formaður. „Við jöfnum þetta með okkur seinna.