Eimreiðin - 01.10.1956, Page 57

ORNEFNI
289
öldinni kom karlfugl norðan úr Skagafirði, keypti þessa jörð
°g settist þar að. Honum mun hafa fundizt Jressi búferla-
flutningur minna á Bjarmalandsferðir hinna fornu víkinga,
°8' sótti hann til yfirvalda um leyfi til að breyta nafni jarð-
arinnar og kalla hana Bjarmaland. Og sjá: leyfið var veitt.
Látum tiltæki karlsins vera. Honum fannst mikið unr ráða-
^reytni sína og átti sér afsökun. Öðru máli gegnir um yfir-
v’öldin. Þau áttu að sjá, að þarna var verið að þurrka út heiti,
senr sannaði, að geitaeign lrefði verið ærið mikil hér á landi
a®ur á öldum. Nú eru breytingar á bæjarnöfnum mikið tíðk-
<>ðar, en ástæða er til að fara varlega í að leyfa þær. Það er
sök sér, þó að Hóll breytist í Sunnuhvol og Grund í Sælu-
Velli, en Þursstaðir mega lrelzt ekki verða að Sólstöðum eða
Lónratjörn að Svanavatni. Mörgum þykja kotanöfnin hvimleið,
Cn er ekki dálítið gaman að því að sjá býli, sem lreitir Dal-
k°t og orðið er blónrlegra og reisulegra en lröfuðbólið Dalur?
5.
Mér er það næsta ljóst, að þó að þessi grein sé nú orðin
ulllöng, hafi efninu engan veginn verið gerð viðhlítandi slcil.
Lað er 0g geipimikið og viðhorfin við því til skýringar og
sLi]ningsauka nrjög mörg. Um þær tegundir örnefna, sem
a hefur verið drepið, er fjölmargt vansagt eða ósagt, og á
þ’Usa örnefnaflokka hefur alls ekki verið minnzt, og má þar
öl dæmis benda á einn, senr er mjög merkilegur og girnilegur
j‘l fróðleiks, þar sem eru öll þau örnefni, sem tengd eru ís-
er*zkum sjávarútvegi að fornu og nýju.
Ln samt sem áður er það von mín, að þessi grein veki ein-
pVerja til umhugsunar og starfa á sviði örnefnasöfnunar.
nginn vafi er á því, að árlega glatast fjöldi af íslenzkum ör-
"Gnum með því gamla fólki, sem safnast til feðra sinna. Verk-
n,n á þessum vettvangi þola enga bið. Enginn veit, hve-
1,e> kemur að skapadægri gamla mannsins eða gömlu kon-
untrar, og það er vitatilgangslaust að andvarpa við líkbörurn-
‘U °8 segja:
”Æ, ég sem þurfti endilega að tala við hann og skrifa eftir
,0num eitthvað af þeim fróðleik, sem nú fer með honum í
Sröfina.“