Eimreiðin - 01.10.1956, Blaðsíða 80

312
EIMREIÐIN
Hún brosti aftur. „Og livað föður þínum viðvíkur, þá þarft
þú ekki að vera áhyggjufullur, — ég ætla ekki að tala við
hann.“
„Ó, systir! Þakka þér fyrir.“
„Flýttu þér nú heim, og mundu nú að kasta ekki grjóti í
neitt framar.“
Ég flýtti mér í burtu, beint yfir grasflötina. Að öðru leyti
en því, að ég hafði borðað heldur mikið, leið mér ágætlega.
Skuggar mösurtrjánna féllu yfir grasflötina, sólin, stór og
eldrauð, var að hverfa bak við dimmblá fjöllin. Ég gekk hratt
nokkurn spöl, en þá datt mér allt í einu í hug, hvað mundi
hafa skeð, ef faðir minn hefði kornizt að þessu, — á hverju
ég hefði þá mátt eiga von. Ég staðnæmdist snögglega og dró
andann djúpt. En þá mundi ég allt í einu eftir bæn minni
til guðs, svo að mér létti aftur. — Ég hallaði mér upp að
einu trénu og fór að gráta. Sá grátur var allt öðru vísi en
þegar ég var að gráta í eldhúsinu hjá systur Tómasínu. Þetta
var raunverulegur grátur, og ég titraði og skalf, svo að ég
hélt að ég myndi springa, — ég gat ekki hætt, — ég reytti
börkinn af trénu og hélt áfram að gráta. Loksins hélt ég
aftur af stað heim til mín.
Sólveig Jónsdóttir þýddi úr ensku.
EIMREIÐIN
ósknr nllum lesendum sínum og viðskiptamönnum
GLEÐILEGRA JÓLA OG NÝÁRS
og jjakkar forna tryggð og nýja.
Útgefendur.