Eimreiðin - 01.10.1956, Blaðsíða 38

270
EIMREIÐIN
blóði saklausra barna. Þar fremja Rússar þeim mun hörmu-
legri níðingsverk en Tartarahersveitir liðinna alda, sem þeir
bafa stórvirkari dráps- og kúgunartæki, og svívirðilegust eru
níðingsverk þeirra fyrir þær sakir, að þau eru framin í nafni
friðar og frelsis. Ungverjar eiga ekki aðeins skilið að hljóta
virðingu vor íslendinga og alla þá hjálp, sem vér getum í té
látið, lieldur ber oss einnig að gjalda þeim hjartans djúpa þökk
fyrir það, að þeir hafa sýnt öllum heiminum, að ekki einu sinni
nútíma áróðurstækni, ekki öll hin margvíslegu kúgunar- og
njósnatæki, senr einvaldar eiga nú yfir að ráða, ekki einu sinni
erlendur her, búinn alls konar vígvélum, megnar að korna í
veg fyrir, að þjóð, sem ann sjálfstæði sínu og frelsi, heimti
rétt sinn og leggi líf sitt að veði. Og þó að ungverska Jrjóðin
verði nú á ný heft í fjötra, eftir hin djöfullegu múgmorð
kúgaranna rússnesku, Jrá verðum vér að trúa því, að hennar
frelsissól muni síðar Ijóma yfir hina fögru sléttu, trúa því
með skáldinu, að
,,sú Jrjóð, sem veit sitt hlutverk, er lrelgast afl um lieim,
eins liátt og lágt má falla fyrir kraftinum þeint.“
Stúdentar og rithöfundar og aðrir áheyrendur — og ]w
einkum allir þér, sem ungir eruð að árum:
Yðar lilutverk er ekki að afklæðast persónuleikanum og
stuðla að því, að sem flestir geri það. Yðar hlutverk er að
iiðlast sem glæsilegastan og göfugastan |)ersónuleika og koma
Jrví til vegar, að það verði keppikefli sem flestra íslendinga-
Og í nafni vors fagra lands, í nafni vorrar fámennu, gáfuðu
þjóðar, í nafni íslenzkra menningarerfða og sögu:
Látið aldrei á sannast, að íslenzka Jrjóðin leggi lið í orði
eða verki formælendum einræðis og ofbeldis. Minnizt hinna
viturlegu orða eins af góðskáldum vorum:
,,Og hver skal ei virða það fólk, sem af alhuga ann
hverri einustu þjóð, sem í friði vill brauðs síns neyta?
Nei, það verður annan að saka, ef saga vor kann
að segja frá þjóðum og stefnum, sem valdi beita.
Slíkt hendir þó ennþá. Og vonlítið getur oss virzt
að verjast því skrímsli, sem gín yfir heimsins álfum.