Eimreiðin - 01.05.1960, Qupperneq 40

128
EIMREIÐIN
Ellinnar þungi mæðir það og síð-
asta árið, sem það lifir, biður
Magnús konferenzráð það að yrkja
skammir um tvo mæta menn, en
Jón hefur heitið því „guði og sam-
vizku“ sinni að hætta slíku og yrkir
lof í staðinn. Var þó svo lengi, að
séra Jón var manna liðtækastur við
að yrkja skammir og skæting. Nú,
þegar hann getur hvorki lifað eða
dáið, er honum raun að slíkum
kveðskap. Hann býr sig undir að
kveðja kvæðadísina, enda ekki
seinna vænna, því að:
Ekkert verk ég unnið get,
ekki þenkt né skrifað,
ekki riðið, farið fet,
fjöri sleppt né lifað.
Síðan kemur kveðjan, og er þetta
upphaf að:
Ivveð ég þig, kæra
kvæðadís mín,
síðasta sinni
er við sjást munum.
Lengi lifðum við
leikfull saman.
Þú fer nú fyrri.
Far þú! Ég kem.
Kvæðið er snilldarverk, en lengra
en svo, að hægt sé að birta það hér.
í bréfum sínum til vina og góð-
kunningja lék séra Jón á als oddi
og lét allt fjúka. Grunur er mér á,
að einhver leyniþráður sé milli
bréfastíls séra Jóns og þeirra Fjöln-
ismanna Jónasar og Konráðs. Tóm-
as vinur þeirra og félagi kallaði
hann absurd-komiskan og kvaðst
ekki skilja. Þarflaust er að vitna hér
í bréf Jónasar, þar eð þau eru nú
sem betur fer að kalla má í hvers
manns eigu ásamt ljóðum hans.
Þar bregður fvrir hvers konar
skemmtilegri vitleysu, sem kemur
gjarnan eins og skollinn úr sauðar-
leggnum, málfar manna skopstæU.
jrotið úr einu í annað; stunduin
bregður fyrir háði, jafnvel tærasta
skáldskap innan um alla hina dul-
úðgu hringavitleysu.
Séra Jón Þorláksson byrjar eitt
bréf til einkavinar síns Halldórs
konrektors Hjálmarssonar á þessa
leið:
„Hör gammel Svin med kaldhús
í jtípu jrinni! Deres tiener adiö!“
Hér er upphaf annars bréfs til
sama manns:
„Audi pastorem! — postulans
orð, sc: Þórðar Eiríkssonar (ekki
helvítis elds) á Firði í Biarstæds
syssel under Vester-Joalne; hvor-
med Gud befalet pp.“
Á þessa leið skrifar hann Magú'
úsi prófasti Erlendssyni:
„Vere pater!“ Svo kallaðist forö'
urn einn kvensami páfinn. — „Skil
hann thad?“
Sá, sem lýgur et cetera. Sjá Upp'
risusálma herra Steins. — „Skii
hann thad?“ Postulans orð, nefni'
lega gamla Sveins fjósamanns á
Bessastöðum við stiptamtmann
Thodal.“
Ekki er hægt að fara frekar út i
þessa sálma hér. En hver veit nema
með einhverjum hætti megi rekja
gamanstíl þeirra Fjölnismanna til
séra Jóns á Bægisá. En gamanstíli
þeirra, einkum þó Jónasar naeÖ
Salthólmsferð og bréfinu nífí
drottninguna á Englandi, hefn1
orðið sístreymandi lind, sem önm11