Eimreiðin - 01.09.1968, Side 43

Viðdvöl í Lyngbæ I.
Morgunstund
við
Kveinstafaflóa
eftir
Stefán Júlíusson:
Ég heyri vélarskellina gegnum svefninn. í svefnrofunum gengur
mér ekki sem bezt að átta mig á, hvar ég er staddur, eins og oft
vill verða þegar vaknað er á ókunnum stað. En það eru vélarskell-
irnir utan frá ströndinni, sem vekja mig til fullnustu og færa mér
heim sanninn. Ég er að vakna í litlu sumarhúsi á vesturströnd
Jótlands, þar sem voldug Norðursjávaraldan fer hamförum á land
í roki og stórviðrum, en blakar hvíta sandströndina blíðlega í
kyrrum og logni. Frá alda öðli hefur þetta verið fiskimannaströnd,
þar sem sjór var sóttur á margvíslegum fleytum úr hafnlausum
sandi fyrir opnu hafi. En eftir að fólki fjölgar í bæjum og borg-
um á þessari öld, taka sumargestir að reisa hús og kofa innan um
og utan við fiskiþorpin meðfram strandlengjunni allri. Hvítur
sandurinn er hin ákjósanlegasta baðströnd. Er ekki fátítt, að fólk
úr stærstu eyjaborgum Danmerkur reisi sér sumarhús á vestur-
strönd Norður-Jótlands, jafnvel Kaupmannahafnarbúar.
Vélarskellirnir verða samfelldari og háværari; fleiri bátar eru
komnir á flot. Þótt klukkan sé aðeins á sjöunda tímanum, hef ég
vaknað of seint. Fiskimennirnir eru rónir. Ég hafði ætlað mér að