Eimreiðin - 01.09.1968, Qupperneq 74

220
EIMREIÐIN
Og þeim höfundum fer fjölgandi, sem fá bækur sínar gefnar út
meðal þeirra. Hins vegar er augljóst, að hvergi er nóg að gert í
þessum efnum, og ráða oft frekar tilviljanir einar en skipuleg sókn
á þessum vettvangi, hver fær sín verk út gefin og hver ekki. í
nokkur ár hafa tvö skáldverk verið þýdd árlega á eitthvert Norður-
landamálanna vægna aðildar íslendinga að bókmenntaverðlaunum
Norðurlandaráðs. Þessar jrýðingar hafa þegar leitt það af sér, að ein
fimnr eða fleiri íslenzk skáldverk hafa verið gefin út á Norðurlönd-
um og líka í Þýzkalandi, og hlotið lofsamlega dóma. En þar sem
þátttaka íslenzkra höfunda er árlega miðuð við tvær bækur og þýð-
ingin miðuð við tvö af Norðurlandamálunum, hefur hringurinn
ekki verið víkkaður, sviðið ekki verið fært út, jrótt þessar þýðingar
lrafi engu að síður borið góðan árangur.
En fyrst svona hefur vel til tekizt með Jressar þýðingar, og jrótt
þær hafi aðeins náð til tiltölulega mjög lítils tungunrálasvæðis,
Norðurlanda og Þýzkalands, er ástæða til að ætla, að enn betur
muni ganga, ef sviðið væri fært út og leitað væri eftir þýðingum
á fleiri tungumál, og er mér Jrar efst í lruga ensk tunga. . . Þess vegna
er það brýn nauðsyn, að lrlutast verið til um Jrað, að auknar verði
þýðingar íslenzkra skáldrita á erlend tungumál. . .“
❖
Eins og áður er tekið franr, er lrér vissulega hreyft athyglisverðu
nýmæli, senr orðið gæti íslenzknnr bókmenntunr til nrikils fram-
dráttar, ef sjóðsstofnunin næði franr að ganga og nokkur reisn væri
í fjárveitingunr til sjóðsins, en sanrkv. frumvarpinu er gert ráð fyrir
að hann taki til starfa, þegar fé lrefur verið veitt til hans á fjárlög-
um. Auk þess almenna gildis, senr slíkur sjóður mundi hafa varð-
andi kynningu á íslenzkunr bókmenntum nreðal annarra þjóða,
nrundi hann einnig verða nrikil lyftistöng íslenzkunr rithöfundum,
sem vegna hins Jrrönga markaðs hér á landi geta fæstir vænzt Jress
að verða nokkurn tíma bjargálna af ritverkum sínum, hversu nrikil-
virkir senr Jreir eru og vinsælir nreð þjóðinni. Og þá er ekki heldur
við því að búast að þeir séu þess umkomnir að kosta sjálfir þýð-
ingar á bókum sínum, Jrótt Jreir vildu með þeinr hætti koma þeinr
á framfæri erlendis. En ef opinber Jrýðingarsjóður stuðlaði að því
að koma íslenzkum skáldverkunr á framfæri í góðunr þýðingum á
mál milljóna þjóða, mundi efnahagur rithöfundanna sjálfra skjótt
glæðast. Þá mundu Jreir eiga hægara um vik að helga sig óskiptir