Tímarit lögfræðinga - 01.01.1953, Qupperneq 53

Frá hcestarétti janúar—október 195Z
47
tiltölulegan hluta alls kaupverðsins, en til vara, að lionum
yrði dæmt rétt að ganga inn í kaupin í heild.
Aðalkröfunni var hrundið af þeim ástæðum, að E, sem
hugðist að hætta verzlun sinni, hafi staðið það á miklu að
selja bæði fasteignina og vörurnar í einu lagi, enda ekki
talið hafa vakað fyrir E að brjóta forkaupsréttarákvæðið
með þessum hætti. Hafi K og verið í lófa lagið að kynna
sér vörurnar.
Til stuðnings varakröfunni var því haldið fram, að
greiðsluskilmálar til handa R hafi verið hagfelldari en K
hafði áður verið boðnir. Þeirri málsástæðu var og hrundið,
með því að K hafi ekki boðizt til að ganga inn í kaupin, þeg-
ar honum urðu þau kunn. E og R voru því sýknaðir af
kröfum K. Héraðsdómari hafði komizt að sömu niðurstöðu.
Málskostnaður fyrir báðum dómum var látinn falla niður.
Það felst í eðli málsins, að forkaupsréttar verður því
aðeins neytt, að það verði seljanda að skaðlausu. Þetta
tekur fyrst og fremst bæði til kaupverðs og greiðsluskil-
mála. En það tekur einnig til annarra atriða, sem tengd
eru við söluna og telja má seljanda standa á nokkru, sem
verulegu máli skiptir. 1 máli þessu getur ekki leikið á
tveim tungum, að vörusalan í sambandi við hússöluna,
skipti seljanda allmiklu máli, því að hætt var við því, að
hún hefði treglegar gengið og að lægra verð hefði fengizt
fyrir vörurnar, ef selja hefði átt þær sér. R vildi og kaupa
vörurnar með fasteigninni án sérstakrar vörutalningar, og
er einsætt, að K hlaut að sæta sömu kjörum, ef hann vildi
neyta forkaupsréttar síns að fasteigninni.
Kæra til æðra dóms (Hrd. XXIII. 411).
Með skírskotun til 120. gr. laga nr. 85/1936 kvað héraðs-
dómari upp úrskurð, þar sem aðiljum var veittur kostur á
öflun upplýsinga um tiltekin 5 sakaratriði. Sóknaraðili
kærumálsins krafðist aóallega ómerkingar á úrskurðinum,
en til vara, að lagt verði á varnaraðilja kærumálsins að
svara 1.—3. spurningunni. Varnaraðili mótmælti vara-
kröfu sóknaraðilja, en hafði ekkert við ómerkingarkröf-