Tímarit lögfræðinga - 01.10.1953, Síða 35

Tímarit lögfræöinga
225
hugum landeigenda, að þeir ættu víðtækan rétt til þess,
sem á landi þeirra er, eða berst þangað. Ákv. um reka,
hval og fundið fé í jörðu veita þessari skoðun talsverðan
styrk. Þegar þessa er gætt, svo og hegðunar vátryggjenda,
virðist ekki hægt að finna að þeirri niðurstöðu hæstaréttar,
að málskostnaður var látinn falla niður.
Lokaorð.
Þetta er orðið lengra en skyldi, og þó er mörgu sleppt,
en annað of lauslega rætt.
^besendum mun þó vonandi Ijóst, að ýmislegt bar á góma,
sem hugleiðinga er vert. Sumt fékk lausn, annað ekki.
Oft veldur óvissa um rétt einstaklinga og ríkis málaferl-
um. Sú óvissa stafar stundum af því, að ekki er svo farið
í fyrstu, sem vera ber. En oft stafar hún af því, að óvíst
er um réttinn.
Dómurinn, sem hér er gerður að umtalsefni, sýnir, að
þörf þótti auglýsingar og uppboðs. Vikið hefur og verið
að því, að slíkt ber að gera lögum samkvæmt um ýmsa
hluti, sem líkt stendur á um og járnið. Virðist því mega
draga af þessu þá almennu ályktun, að þegar um muni er
að ræða, sem vafasamt er, hver eigi, þá sé auglýsingareglan
sjálfsögð. Og sé um verðmikla muni að ræða, uppboð eða
öruggt mat á verði, því að ekki er alltaf víst, að lýsingin
ein nægi til praeclusionar.
Til athugunar kæmi einnig, hvort ekki væri þörf laga-
setningar.
Málaferlin urðu til þess, að nauðsynlegar björgunarað-
gerðir töfðust mjög. Sú töf hefur valdið því, að aðstaða til
björgunar hefur versnað. 1 upphafi þessa máls er að því
vikið, hvernig til hagar á Mýrdalssandi, m. a. hættunnar
af Kötlu. Hennar „tími“ er nú mjög í nánd, að því er
reyndir menn og fróðir telja. Auk annarra erfiðleika bætist
því hættan af henni við bæði fyrir menn og stórvirk tæki.
Því má segja, að þótt málið sé að ýmsu fróðlegt, þá eigi
hér við, að frá því hafi menn komið ríkari að reynslu,
þótt reynslan væri dýr. Theodór B. Líndal.
15