Tímarit lögfræðinga - 01.10.1953, Síða 53

Timarit lugfrϚinga
243
nr. 47/1932 mundi talca til tilvika þeirra, sem í 16. gr.
getur.
3. Ef „læJcnir, scm elclci hefur sérfræðingsleyfi, Jcallar
sig, auglýsir sig e'ða gefur d annan Jiátt í sJcyn, að Jiann sé
sérfræðingur", þá verður hann sekur um skottulækningar.
Er gert ráð fyrir því, að aðili hafi almennt lækningaleyfi.
Ef svo er ekki, þá getur þetta atferli hans varðað við
ákvæði 1. tölul. c). Nuddlæknir, sem auglýsti sig sérfræð-
ing í taugasjúkdómum, mundi verða sekur við síðastnefnt
ákvæði. Sérfræðingur, sem „gefur á sama Jiátt til Jcynna,
að Jiann sé sérfræðingur í annarri grein en þeirri, sem
hann hefur leyfi fyrir“, verður og sekur um skottulækn-
ingar. Þessi ákvæði eru vitanlega ný í lögum hér á landi,
enda voru 1911 engir viðurkenndir sérfræðingar, nema
svo má segja, að raunverulega hafi verið um augnlækni og
ef til vill geðveikralækninn á Kleppi.
4. „Ef læJcnir eða sá, sem læJcningaleyfi Jiefur, ráðleggur
eða ávísar eða selur mönnum lyf í þýðingarlausu óJiófi eða
aðeins til að auðga sjcdfan sig“, þá telst hann sekur um
skottulækningar. Hugsast gæti, að maður, sem ekkert lækn-
ingaleyfi hefur, yrði sekur um sama verknað, og kæmi þá
til álita refsing honum til handa eftir analógíu hérgreinds
ákvæðis, nema ákvæði b)-liðar í 1. tölul. þætti taka nægi-
lega til brotsins. Brotamenn eru hér nefndir „læknir", sem
tekur til allra, sem almennt lækningaleyfi hafa, sérfræð-
inga og manna með takmörkuðu lækningaleyfi. Brot er
fullframið með „ráðleggingu", „ávísun“ eða ,,sölu“ lyfs,
hvort sem ráðleggingu er fylgt, ávísun notuð eða lyf notað.
Refsiskilyrði er, að lyf sé ráðlagt, ávísað eða selt ,,í þýð-
ingarlausu óJiófi“ eða „aðeins til þess að auðga sjálfan
sig“. Orðið „óJwf“ felur það í sér, að lyfið sé óþarft með
öllu eða óþarfi sé að ráðleggja, ávísa eða selja svo mikið
af því sem læknir ætlast til. Lyf getur bæði átt við þann
krankleika, sem læknir telur ganga að manni, eða ekki, þó
að það mundi horfa til þyngingar, ef fráleitt þætti að
nota slíkt lyf við þeim sjúkdómi sem aðili telst haldinn af.
Ohófið er kallað „þýðingarlaust". Sennilega er með þessu