Tímarit lögfræðinga - 01.12.1990, Blaðsíða 13

áverkinn eða sjúkdómurinn ekki óhjákvæmileg eftirköst athafnar, sem telja
verður réttlætanlega frá læknisfræðilegu sjónarmiði;
2.2 er bein afleiðing af aðgerð til þess aðgreinasjúkdóm, ef afleiðingin er bæði
annars eðlisogað miklum mun víðtækari en sásjúkdómur eða tjón, semfyrir var
eða myndi hafaorðið, ef sjúkdómsgreiningaraðgerðin hefði ekki verið gerð með
þeim afleiðingum, að eigi hefði tekist að greina sjúkdóminn réttilega;
2.3 orsakast eða ekki var unnt að koma í veg fyrir, vegna þess að niðurstaða
rannsóknar, sem fengin var með tækjum (áhöldum) var röng, eða sjúkdómsein-
kenni, sem sjáanleg voru við sjúkdómsgreiningu, voru ekki túlkuð í samræmi við
almennt viðtekna venju;
2.4 orsakast af sýkingu af völdum smitaðs efnis, sem borist hefur í sjúkling við
heilsuvernd eða hjúkrun;
2.5 hlýst af slysi (þ.e. skyndilegum utanaðkomandi atburði, sem ekki er í
beinum tengslum við athöfn, sem nefnd er í lið 2.1) í húsakynnum eða á svæði,
þar sem heilsuvernd eða hjúkrun fer fram eða í tengslum við sjúkraflutning.
í sjúkratryggingarskilmálunum eru veigamiklar undantekningar frá vátrygg-
ingarsviðinu. Samkvæmt 3. gr. þeirra telst eftirfarandi ekki meðferðartjón
(aðeins aðalatriði eru nefnd):
(1) Sjúkdómur eða áverki, er rakinn verður til áhættu, sem frá læknisfræði-
legu sjónarmiði telst nauðsynlegt að taka í því skyni að greina eða meðhöndla
sjúkdóm eða áverka, sem er að öðrum kosti lífshættulegur eða felur í sér hættu á
mikilli örorku.
(2) Sjúkdómur eða áverki, sem í öðrum tilvikum én greinir í 3. tl. 2. gr. verður
aðallega rakinn til sjúkdóms eða annars sambærilegs ástands sjúklings, og
orsakaðist eða versnaði óháð læknismeðferðinni.
(3) Sjúkdómur eða áverki, er hlýst af sýkingu, sem rakin verður til einhvers af
atvikum, sem nánar eru talin í 3. tl. 3. gr. skilmálanna. - Flest þessara atvika
varða læknismeðferð við aðstæður, þar sem sýkingarhætta er mikil, svo sem
aðgerðir á líkamshlutum, þar sem sýklar eru algengir, t.d. í þörmum.
(4) Sjúkdómur eða áverki, sem hlýst af lyfi, sem sænska lyfjatjónstryggingin
(sjá síðar) tekur til, enda hafi ekki verið unnt að komast hjá tjóninu með því að
fara eftir notkunarreglum, sem við eiga.
Sænska sjúklingatryggingin hefur náð almennri útbreiðslu með frjálsum
samningum án atbeina löggjafarvalds og tekur til nánast allrar heilbrigðisþjón-
ustu, þ. á m. tannlækninga. Samtök vátryggingafélaga annast sjúklingatrygg-
inguna. Kostnaður við hana er greiddur með iðgjöldum frá sjúkrahúsum,
læknum, tannlæknum, sjúkraþjálfurum o.fl.2
2. Um sænsku sjúklingatrygginguna sjá nánar rit eftir Hedman, sem getið er í skrá um tilvitnuð rit.
139