Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.11.1996, Page 64

Tímarit lögfræðinga - 01.11.1996, Page 64
stefnandi á í hlut, málflytjanda að gera fyrir sig tilteknar kröfur fyrir dómi og knýja þannig á um skyldu, sem ekki verður fullnægt án atbeina dómsins. Réttarfarsrök um hraða málsmeðferð, sem getið var um í kaflanum um dóm- sáttir, eiga ekki við.57 Auk þess veitir samningur um greiðslufrest ekki sömu tryggingu og dómsátt veitir, þar sem krafa umbjóðandans verður ekki aðfarar- hæf við vanefnd samningsins. A þetta álitaefni virðist þó ekki hafa reynt í dómum Hæstaréttar. 3.2.6 Niðurfelling máls Sú staða getur komið upp eftir höfðun máls, að eðlilegt getur talist að fella það niður, sbr. 105. gr. EML. Sem dæmi um slíka aðstöðu má nefna, að eftir þingfestingu víxilmáls verður lögmanni stefnanda ljóst, að gleymst hefur að afsegja víxilinn sökum greiðslufalls. Sú spuming vaknar hér, hvort lög- maðurinn þurfi að afla sér sérstaks umboðs frá aðilanum sjálfum, til þess að fella málið niður. H 1947186 G hafði falið lögmanninum M að höfða mál gegn S til heirntu kaupeftirstöðva og skaðabóta. Eftir að málið hafði verið höfðað og S tekið til varna, féll þingsókn niður af beggja hálfu, en upplýst var, að S hefði greitt M tiltekna fjárhæð upp í málskostnað og M þar með fallið frá málsókninni. Krafðist M í máli þessu greiðslu málskostnaðar og útlagðra réttargjalda úr hendi G, að frádreginni greiðslu frá S. Hélt M því fram, að G hefði veitt sér rangar upplýsingar um málið, en er hið sanna hefði komið í ljós, hafi sést að þýðingarlaust væri að halda málinu áfram og M látið fella það niður, enda fælist heimild til þess í umboði lögmanns, án þess að hann þyrfti að leita samþykkis umbjóðanda síns. G hélt því hins vegar fram, að M hefði enga heimild haft til að fella málið niður og að skoða yrði greiðslu þá, er hann fékk hjá S, sem fullnaðargreiðslu, enda hefði málið ekki verið flutt. Héraðsdómari taldi ósannað, að G hefði veitt M rangar upplýsingar. Þá sagði, að fallast yrði á það með stefnda, að í málflutningsumboði hæstaréttarlögmannsins M hafi ekki gagnvart stefnda falist heimild til að fella niður málsókn, án þess að stefnu- krafan væri greidd. Þótti M því ekki eiga tilkall til frekari þóknunar, en G var hins vegar dæmdur til að greiða M útlögð réttargjöld. í dómi Hæstaréttar segir, að eftir framkomnum upplýsingum verði að telja, að M hafi ekki kynnt sér nægilega málavexti, áður en hann höfðaði mál í þágu G. Verði einnig að telja, að M hafi verið skylt að rannsaka nánar, hver gögn hann gæti fengið í málinu, áður en hann léti það niður falla. Af þessum sökum og með vísan til röksemda héraðsdóms var niðurstaða hans staðfest. Eins og dómurinn ber með sér felst í umboði málflutningsmanns réttur til þess 57 von Eyben: Procesfuldmagt. bls. 81. 58 Þór Vilhjálmsson: Réttarfar II., bls. 45 og Markús Sigurbjömsson: Einkamálaréttarfar, bls. 126. 214

x

Tímarit lögfræðinga

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.